Γιατί ανανεώνεται κάθε τόσο αυτός ο κύκλος ανησυχίας για την πορεία της πανδημίας; Προφανώς γιατί δεν έχουμε τελειώσει με τον κορωνοϊό. Κι αυτή είναι η μαύρη αλήθεια, η πραγματικότητα. Όμως για την εξήγηση των κοινωνικών συμπεριφορών ισχύουν και άλλες παράμετροι, Με κυριότερη την βαθιά ανάγκη που εκφράζουν οι κοινωνίες και οι άνθρωποι να επιστρέψουν στην κανονικότητα γιατί απλώς δεν αντέχουν άλλο να ζουν σε επιφυλακή και με απαγορεύσεις. Κι από κοντά με την οικονομία να πιέζει, γιατί χωρίς αγορά και ανάπτυξη δεν μπορεί να δουλέψει και τίποτα άλλο έτσι όπως έχει αλληλοδιασυνδεθεί ο κόσμος μας.
Στη Γερμανία άνοιξε μία ζωή συζήτηση για το αν πρέπει να λήξει το καθεστώς έκτακτης κατάστασης, ένα νομικό περισσότερο σχήμα που επιτρέπει τη λήψη των μέτρων, ώστε η συνέχεια να έχει το χαρακτήρα μιας πιο φυσιολογικής κατάστασης με τη λήψη πάντα των μέτρων προφύλαξης.
Στην Ελλάδα έχουμε την «ατυχία» να μην μπορούμε να κάνουμε τέτοιες συζητήσεις γιατί δεν προλάβαμε να φτάσουμε τον εμβολιασμό στο 70% αλλά είμαστε ακόμα πιο κοντά στο 60%. Κι αυτό δείχνει κάτι για την ελληνική κοινωνία, μία απόκλιση σε σχέση με άλλες ευρωπαϊκές. Γιατί πολλές χώρες πήγαν πιο άσχημα από την Ελλάδα στην πρώτη φάση της πανδημίας, αλλά σταδιακά πέτυχαν τους στόχους του εμβολιασμού ενώ η χώρα μας ακολουθεί σε απόσταση ασθμαίνοντας.
Κι αυτό σημαίνει ότι σε ένα μεγάλο μέρος της Ευρώπης είτε γιατί είναι συνήθεια να ακολουθούν τις πολιτικές των Αρχών, είτε κυρίως γιατί κατάλαβαν ότι είναι καλύτερα να δουλεύει η αγορά και να είναι ανοιχτή η κοινωνία, κατάφεραν πάντως κι έκαναν πιο μαζικούς εμβολιασμούς.
Το πρόβλημα της Ελλάδας είναι συνεπώς η αδυναμία της να συγχρονιστεί με τις μεγάλες ανάγκες των καιρών. Γιατί απόψεις υπέρ ή κατά των εμβολίων έχει όλος ο πλανήτης. Κάποια στιγμή όμως οργανωμένα ή και με ατομική επιλογή, οι κοινωνίες αποφασίζουν πώς θέλουν να πάνε μπροστά και όχι να κάθονται αποκλεισμένοι σε αιώνιες καραντίνες και αποκλεισμούς. Και ναι, το εμβόλιο είναι προς το παρόν, το μόνο μέσο που εξασφαλίζει βαθμούς ελευθερίας και κίνησης στις κοινωνίες αυτές.
ΦΙΛΗΜΩΝ ΚΑΡΑΜΗΤΣΟΣ
