Για να αντιληφθείτε τη δύναμη της συνήθειας και πόσο μεγάλη είναι, θα αναφερθούμε σε δύο παραδείγματα…
Αν ρωτήσεις τους Γιαννιώτες για τον στολισμό της πόλης τα Χριστούγεννα την τελευταία δεκαετία, η πλειονότητα θα πει δύο πράγματα…
Πρώτον, ότι ο στολισμός δεν έχει κάτι ιδιαίτερο και δεύτερον, ότι αυτό που τους έχει μείνει στη μνήμη, δεν είναι άλλο από τις ευφάνταστες δημιουργίες αντί Χριστουγεννιάτικων δένδρων την περίοδο 2015-2018…
Αν ρωτήσουμε όμως τους επισκέπτες της πόλης, οι απαντήσεις που θα πάρουμε θα είναι διαφορετικές…
Το είδαμε άλλωστε στο ρεπορτάζ του ITV, με μαθητές Λυκείου από την Αθήνα, που επέλεξαν την πόλη μας για την πενταήμερη εκδρομή τους…
Μαθητές και εκπαιδευτικοί στάθηκαν στον εξαιρετικό Χριστουγεννιάτικο στολισμό της πόλης!
Ούτε με το πρώτο είναι να απορείς, αλλά ούτε και με το δεύτερο…
Η συνήθεια του να περπατάς, να βρίσκεσαι συνεχώς στους ίδιους χώρους, στα ίδια σημεία και να τα βλέπεις (σχεδόν) ίδια στολισμένα, λειτουργεί διαφορετικά από το αν την ίδια εικόνα τη βλέπεις για πρώτη φορά…
Και αυτό δεν έχει να κάνει, είμαστε σίγουροι, μόνο με εμάς τους Γιαννιώτες και την πόλη μας, αλλά το ίδιο θα συμβαίνει και με όλους τους πολίτες που πάντα θα βλέπουν έναν καλύτερο στολισμό σε άλλη πόλη από ότι στη δική τους…
Θέλετε άλλο παράδειγμα; Αναλογιστείτε πόσες φορές, οδηγώντας από τον κυκλικό κόμβο στο Δικαστικό, είπατε από μέσα σας, πόσο ωραίος είναι και πόσο εξυπηρετεί την κυκλοφορία των οχημάτων και των πεζών…
Το ίδιο ακούσαμε μόλις προχθές να λέει κάποιος όχι για τον κόμβο στο Δικαστικό, αλλά για αυτόν στη συμβολή Κενάν Μεσαρέ και Δομπόλη, που τώρα κατασκευάζεται…
Ακόμη και σε αυτό το στάδιο όπου η κυκλοφορία γίνεται με την εργοταξιακή σήμανση, ο άνθρωπος αυτός διέκρινε τεράστια αλλαγή στην ευκολία και την ταχύτητα, με την οποία πέρασε το σημείο…
Αν έρθει στα Γιάννενα ένας πολίτης από τα Τρίκαλα ή τη Λάρισα, όπου οι κυκλικοί κόμβοι είναι δεκάδες στον αστικό ιστό εδώ και χρόνια, το πιθανότερο είναι να του κάνει εντύπωση, πόσο λίγους κόμβους έχουμε στην πόλη μας, παρά αυτοί καθαυτοί οι κόμβοι…
Κάπως έτσι λοιπόν συνηθίσαμε και να μιλάμε και να ακούμε διάφορους να λένε εδώ και 20 χρόνια για την ανάγκη απόδοσης του στρατοπέδου Βελισσαρίου στην πόλη, πλην όμως όπως γράψαμε και χθες, μόνον στην θητεία Γκόντα είχαμε φτάσει ένα βήμα πριν τη συμφωνία…
Όλα τα υπόλοιπα χρόνια, τι είχαμε; Συνηθίσαμε στην εκάστοτε δημοτική αρχή είτε να μην ασχολείται είτε να κάνει πως ασχολείται, τις δε παρατάξεις της αντιπολίτευσης να αναφέρουν πάντα το αίτημα απόδοσης του στρατοπέδου στην πόλη, αλλά να μην… προχωράνε κι ένα βήμα πιο πέρα.
Εφόσον λοιπόν η ιστορία προχωρήσει καλώς και σε εύλογο χρονικό διάστημα υπάρξει ένας οδικός χάρτης για τη διαδικασία της απόδοσης τμήματος του στρατοπέδου στην πόλη, είναι βέβαιο, ότι πολλοί θα… ξεβολευτούν, γιατί θα πρέπει να κάνουν κάτι πέρα από τα συνήθη, κάτι διαφορετικό δηλαδή από την καταγγελία και τις επικρίσεις…
ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΣ
