Ένα κύμα αλληλεγγύης ξέσπασε αμέσως μόλις έγινε γνωστή η τραγωδία με τους χιλιάδες νεκρούς στην Τουρκία και τη Συρία. Το γεγονός έχει συγκλονίσει την παγκόσμια κοινή γνώμη και έχει κινητοποιήσει τη διεθνή κοινότητα ώστε να υπάρξει η μέγιστη δυνατή βοήθεια.
Η έκφραση αλληλεγγύης και το διεθνές ενδιαφέρον θα πρέπει να εκτιμηθούν και μέσα στο ευρύτερο πλαίσιο και τις συνθήκες που έχουν επιβάλλει οι διαδοχικές κρίσεις των τελευταίων χρόνων, η πανδημία, ο πόλεμος, η οικονομική κατάσταση που έχει πλήξει το μεγαλύτερο μέρος των κοινωνιών.
Και είναι ακριβώς λόγω αυτών των συνθηκών που το κύμα αλληλεγγύης μοιάζει να παίρνει και άλλες διαστάσεις και να δείχνει ότι ο κόσμος μας δεν έχει γίνει τόσο κυνικός και αντιδραστικός όσο νομίζουμε. Αντιθέτως, μάλλον οι περισσότεροι από εμάς βάζουμε τον εαυτό μας στη θέση του τουρκικού και συριακού λαού, προσπαθώντας να δούμε πώς θα νιώθαμε αν είχαμε και αυτήν την τρομερή φυσική καταστροφή να μας πλήττει.
Κι εδώ, παρουσιάζεται και μία άλλη διάσταση, αυτήν της παγκοσμιοποίησης, της διεθνούς αναφοράς. Σε έναν κατακερματισμένο κόσμο, με έναν πόλεμο που έχει ως συνέπεια και νέους διχασμούς και διαιρέσεις στην καρδιά της Ευρώπης, σε μία περίοδο που υψώνονται παντού νέα τείχη για να εμποδίσουν τη μετακίνηση των μεταναστευτικών και προσφυγικών πληθυσμών, έρχεται ο σεισμός για να μας δείξει πόσο ευάλωτοι είμαστε οι άνθρωποι και πόσο εύθραυστη η παρουσία μας πάνω στη γη. Το ότι απαντάμε με έγνοια και αλληλεγγύη για τον συνάνθρωπο όπου κι αν βρίσκεται, είναι και μία απάντηση προς όλους όσοι νομίζουν ότι ο κόσμος μας έχει μόνο μέλλον τα ρήγματα στις ανθρώπινες σχέσεις και τις κοινωνίες μας.
ΦΙΛΗΜΩΝ ΚΑΡΑΜΗΤΣΟΣ
