Οι κυκλικοί κόμβοι έχουν μπει στη λογική της κίνησης στην πόλη σε βαθμό που να νομίζεις ότι είναι από πάντα εκεί και ότι είναι αυτονόητη η λειτουργικότητά τους. Δεν είναι έτσι φυσικά. Μερικούς μόλις μήνες πριν το έργο στην πλατεία αμφισβητούνταν συνολικά με διάφορες δικαιολογίες και επιχειρήματα. Σε κάποιες περιπτώσεις η αμφισβήτηση πήγαζε και από μία αντιπολιτευτική λογική ισοπέδωσης του έργου της δημοτικής αρχής Ελισάφ.
Οι μεροληψίες και οι σκοπιμότητες μάλλον δεν θα εκλείψουν ποτέ, όσο ο πολιτικός λόγος και αυτή καθ’ αυτή η άσκηση πολιτικής δεν εκσυγχρονίζεται επίσης με τη σειρά της αφήνοντας πίσω λαϊκισμούς, ιδιοτέλειες και μικρότητες, Το μόνο που εύχονται οι λογικοί άνθρωποι είναι να αφορούν όλο και λιγότερους και να περιορίζονται στο περιθώριο.
Για να επιτευχθεί όμως αυτό, αλλά κυρίως για να γίνει πιο αποτελεσματική η ίδια η άσκηση πολιτικής, πρέπει και η τεχνοκρατική, επιστημονική και ορθολογική διάσταση της πολιτικής να αναβαθμιστούν και να πάρουν μία σημαντική θέση. Το είχαμε δει και στο παρελθόν με τις πεζοδρομήσεις όταν αμφισβητούνταν η χρησιμότητά τους. Η λειτουργία των κόμβων έδειξε ότι έπρεπε να έχουμε εμπιστοσύνη στους μελετητές και τον σύγχρονο λόγο των ειδικών για τις πόλεις.
Ακόμα πάντως και σε τεχνοκρατικό επίπεδο, σε κάποιες περιπτώσεις μπορεί να υπάρχουν διαφορετικές οπτικές, οπότε να απαιτείται και παρέμβαση της πολιτικής. Για παράδειγμα οι οπαδοί του αυτοκινήτου θα βρίσκουν συνέχεια τεχνικά επιχειρήματα έναντι των οπαδών του τρένου και των τραμ. Εκεί όμως είναι που χρειάζεται και μία άλλου είδους πολιτική. Πολιτική σε πιο υψηλό επίπεδο που να υπερβαίνει τις αντιπαλότητες και να συνθέτει τις διαφορετικές απόψεις ώστε να φτάνει και σε νέες αποφάσεις υπέρ του δημοσίου συμφέροντος.
Να συνεπώς μία πρόκληση: Τεχνοκρατισμός, επιστήμη, αλλά και υψηλή πολιτική. Ποιοι θα μπορούσαν να σηκώσουν ένα τέτοιο βάρος;
ΦΙΛΗΜΩΝ ΚΑΡΑΜΗΤΣΟΣ
