Κάθε πρωί βλέπω τα αποτυπώματα από τις μικρές πατημασιές από τις γάτες που περνάνε κάτω από το σπίτι μου. Οι γάτες ζουν πιο έντονα κυρίως τις νύχτες στις πόλεις μας ψάχνοντας για τροφή οπότε κι εμείς βλέπουμε ένα κομμάτι της ζωής τους μόνο. Αλλά είναι αναπόφευκτα αλληλένδετες οι ζωές μας και δεν αρκεί να βλέπουμε μόνο τα αποτυπώματα από τον παράλληλο βίο των αδέσποτων.
Οι γάτες σε αντίθεση με τους σκύλους έχουν ένα δικό τους τρόπο ζωής που επιτρέπει ίσως τη συμβίωση και με άλλες μορφές. Δοκιμάζονται και σε πολλές πόλεις προγράμματα υιοθέτησης στις γειτονιές που επιτρέπουν τη στείρωση και την φροντίδα για τη διατροφή και την ευζωία τους σε μικρά πάρκα και συνοικίες, ακόμα κι όταν δεν γίνεται να βρουν όλες οι αδέσποτες γάτες ένα σπιτικό. Ίσως να μπορούσε να γίνει κάτι ανάλογο και με τους σκύλους.
Γιατί το πρόβλημα είναι ότι δεν μπορούν όλα τα εκατομμύρια αδέσποτα να βρεθούν σε καταφύγια. Και δεν μπορούν οι εθελοντές να καλύψουν όλες τις ανάγκες. Πρέπει να κινητοποιηθούν οι πολίτες, οι γειτονιές, οι πόλεις με συντονισμό από τους Δήμους και τις οργανώσεις που έχουν γνώσεις για τη διαχείριση των ζώων ώστε να γίνει καλύτερη η ζωή των ζώων στις πόλεις μας. Μέχρι τουλάχιστον καταφέρουμε ως κοινωνία να μην εγκαταλείπουμε τα κατοικίδια στους δρόμους και να δείχνουμε ατομικό αίσθημα ευθύνης. Κάτι άλλο, καλύτερο από όσα κάνουμε, πρέπει να γίνει.
ΦΙΛΗΜΩΝ ΚΑΡΑΜΗΤΣΟΣ
