Τι δεν ευδοκιμεί στον πολιτικό λόγο στη χώρα μας; Η ανάλυση. Η διαπίστωση των δεδομένων. Αν κάποιος προχωρήσει στην παράθεση δεδομένων και στοιχείων, αν κάνει μία ανάλυση των πραγμάτων όπως εξελίσσονται, τότε αντιμετωπίζει από την πλειονότητα, αδιαφορία, άρνηση ίσως και περιφρόνηση. Γιατί σου λέει, δεν κάνεις επιλογές, γιατί δεν μας λες τι θα ψηφίσεις στο τέλος; Άλλωστε στην Ελλάδα όλοι τα ξέρουν όλα και δεν χρειάζονται τις γνώμες άλλων. Και οι ειδικοί «είναι άσχετοι» σύμφωνα και με μία γενικευμένη εντύπωση που προέρχεται από το οπλοστάσιο του λαϊκισμού. Αλλά κανένας δεν είναι λαϊκιστής σε αυτή τη χώρα είπαμε.
Αλλού όμως είναι το θέμα. Είναι ότι τελικά χωρίς ανάλυση όλες οι προβλέψεις χάνουν τη δυναμική τους. Γιατί ένας μεροληπτικός οπαδός που προβλέπει ότι θα κερδίσει ο δικός του υποψήφιος και δουλεύει για την καταστροφή του αντιπάλου, προφανώς δεν το κάνει γιατί ενδιαφέρεται για τον δημοκρατικό διάλογο που προάγει την πολιτική, αλλά γιατί ενδιαφέρεται μόνο για τη νίκη και την κατίσχυση.
Και όταν όλα γίνονται για τη νίκη, χωρίς να αφήνουν χώρο στην αμφιβολία, την αιρεσιμότητα και το δίλημμα, όταν όλα είναι βεβαιότητες, τότε αφενός κινδυνεύσεις να πέσεις σε πολλά λάθη, αλλά κυρίως δεν αντέχεις στην κριτική και στην αποδοχή του λάθους. Που σημαίνει ότι γίνεσαι αυταρχικός. Πολιτικός λόγος που δεν στηρίζεται στην ανάλυση που σημαίνει ότι δεν αποδέχεται και την πιθανότητα να μην είναι σωστός. οδηγεί στον αυταρχισμό.
ΦΙΛΗΜΩΝ ΚΑΡΑΜΗΤΣΟΣ
