Η ανεργία που αντέχει στα ψηλά και η έλλειψη προοπτικών
Το υψηλό ποσοστό ανεργίας 15,4% στην Ήπειρο το τρίτο τρίμηνο της χρονιάς θα πρέπει να χτυπήσει ένα καμπανάκι. Όχι γιατί δεν ήταν υψηλά τα ποσοστά παλιότερα, ούτε γιατί είναι το δεύτερο πιο υψηλό ανάμεσα στις περιφέρειες της χώρας. Αλλά γιατί καταγράφεται σε μία μεταβατική φάση κατά την οποία η χώρα προσπαθεί να αλλάξει αναπτυξιακό επίπεδο και να αφήσει πίσω της το πεδίο που άνοιξαν οι πολλαπλές κρίσεις. Από τη μία μεριά καλλιεργούνται προσδοκίες για οικονομική πρόοδο με συμβολική την κατάκτηση της επενδυτικής βαθμίδας και από την άλλη υπάρχουν διαθέσιμοι πόροι πρωτοφανείς με το Ταμείο Ανάκαμψης να προστίθεται στο νέο ΕΣΠΑ. Μέσα σε αυτό το πλαίσιο η Ήπειρος και μερικές ακόμα περιφέρειες της χώρας με διψήφια ποσοστά ανεργίας, έρχονται να τοποθετηθούν στο σημείο εκκίνησης από πιο δυσμενή θέση.
Γιατί η ανάπτυξη και η οικονομία δεν είναι μόνο οι αριθμοί ή οι προβλέψεις, αλλά κυρίως οι άνθρωποι. Και οι άνθρωποι χρειάζονται εργασία, στέγη, πρόσβαση στα απαραίτητα αγαθά για να έχουν προοπτικές να διεκδικήσουν κάτι καλύτερο στη ζωή τους. Και είναι οι άνθρωποι που διεκδικούν που σπρώχνουν προς τα εμπρός και τις οικονομίες.
Κι αν το δούμε ευρύτερα και πέρα από τους στατιστικούς δείκτες, αυτήν την περίοδο αυτό που μοιάζει να βγαίνει βαθιά μέσα από την κοινωνία είναι μία δυσαρέσκεια και μία απώθηση από τις εξαγγελίες για πρόοδο και ευημερία. Η ακρίβεια είναι προφανώς που πυροδοτεί τη δυσαρέσκεια γιατί δεν πρόκειται πια για ένα συγκυριακό φαινόμενο, όσο παγιώνεται και αποκτά δομικά στοιχεία. Και δεν είναι μόνο τα ράφια του σούπερ μάρκετ και η αγωνία για να βγει ο μήνας, αλλά είναι και το πρόβλημα με τα ενοίκια που έχει γίνει πληγή για τα νοικοκυριά, όπως και η ανασφάλεια για το πώς μπορεί να αντιμετωπιστεί ένα ξαφνικό πρόβλημα υγείας ή οι φόβοι ότι τα παιδιά μπορεί να μείνουν πίσω στο σχολείο και πιο πέρα, στο βάθος ότι δεν θα βρίσκουν δουλειά ακόμα κι αν σπουδάσουν. Να πού κουμπώνει η ανεργία. Σε μία κατάσταση που υποβόσκει και αποκαλύπτει τους φόβους της κοινωνίας ότι δεν υπάρχουν ανοιχτοί όλοι οι δρόμοι που θα έπρεπε και θα ήταν δυνατό. Η έλλειψη προοπτικών είναι που πονά περισσότερο.
Ρυθμίσεις για έναν θαυμαστό κόσμο
Χρειάζονται παντού ρυθμίσεις, αυτό είναι αλήθεια. Για πολλά χρόνια συζητάμε τις αναγκαίες ρυθμίσεις στα μέσα ενημέρωσης ώστε να προωθείται η αλήθεια και όχι τα συμφέροντα. Μετά είδαμε ότι χρειάζονται παρεμβάσεις οι νέες μορφές επικοινωνίας όπως τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης ενώ παράλληλα καταλάβαμε ότι τα νέα μέσα μπορούν να γίνουν πεδίο διάδοσης ψεύτικων ειδήσεων και συνομωσιολογικών θεωριών ή πολιτικού και εμπορικού ελέγχου. Και τώρα νιώθουμε ότι υπάρχουν κίνδυνοι και στην τεχνητή νοημοσύνη η οποία δεν μπορεί να γίνει το νέο θέσφατο της εποχής μας.
Ρύθμιση δεν είναι μόνο οι κανόνες και οι νόμοι, το πλαίσιο μέσα στο οποίο όλοι και όλα πρέπει να κινούνται. Κι ας λένε οι προβλέψεις για την ελεύθερη αγορά ότι θα τα κανονίζει όλα με τον δικό της τρόπο. Δεν το έκανε δίκαια και αποτελεσματικά στο παρελθόν, δεν θα το κάνει και τώρα.
Ρύθμιση είναι και οι άνθρωποι, ο ρόλος του ανθρώπου. Γιατί δεν είναι η μηχανή ή το πρόγραμμα που μπορεί να κάνει λάθος. Είναι ο άνθρωπος που θα κρίνει, που θα βάλει το φίλτρο.
Αλλά ας θυμόμαστε ότι επιστροφή δεν υπάρχει. Ζούμε σε έναν νέα κόσμο. Και δεν ξέρουμε αν θα είναι και θαυμαστός.
ΦΙΛΗΜΩΝ ΚΑΡΑΜΗΤΣΟΣ
