Στη δίνη μίας σκληρής πολιτικής αντιπαράθεσης βρέθηκε η κυβέρνηση με το που δημοσιοποιήθηκε η πρόθεσή της να δοθεί άδεια εργασίας σε 30 χιλιάδες μετανάστες. Μία συζήτηση που άνοιξε για μία ακόμα φορά με λάθος ή καλύτερα με ανορθολογικά πολιτικά τρόπο. Γιατί κατά τα άλλα, η εργασία και η κοινωνική ένταξη των μεταναστών και των προσφύγων είναι σήμερα ένα από τα κορυφαία θέματα στην Ευρώπη και είναι στο χέρι της χώρα μας αν αυτή η συζήτηση θα γίνει μέσα από ένα εκσυγχρονιστικό και μεταρρυθμιστικό πλαίσιο ή μέσα από την επιστροφή στο παρελθόν της απομόνωσης και της ξενοφοβίας..
Θα μπορούσαμε να πιάσουμε το νήμα αυτής της συζήτησης από τις βασικές αρχές, όμως ίσως αυτό να πρέπει να γίνει μόνο αν χρειαστεί. Καλύτερα να δει κάποιος τα βασικά επίδικα της συγκυρίας.
Υπάρχει ανάγκη για κάλυψη θέσεων εργασίας ενώ υπάρχουν και χιλιάδες μετανάστες που διαβιούν στη χώρα επί χρόνια, επιζητούν εργασία και νόμιμα χαρτιά.
Αυτή και μόνο η διπλή παραδοχή θα αρκούσε σε κάθε κυβέρνηση να προχωρήσει σε νομοθετικές πρωτοβουλίες που να καλύπτουν όλες τις πλευρές. Και πολύ άργησε άλλωστε όταν έχουν καταγραφεί εδώ και μήνες οι ανάγκες εργασίας για παράδειγμα στην αγροτική παραγωγή.
Υπάρχουν τώρα πλευρές που θέτουν αμέσως ζητήματα εθνικής ταυτότητας με το πού προκύπτει ζήτημα κοινωνικής ένταξης των μεταναστών, παρουσιάζονται διάφορες δήθεν απειλές για την χώρα και αναδύονται θεωρίες για το μέλλον της Ευρώπης και της «σύνθεσης» των λαών της σε ένα διαρκές κρεσέντο κινδυνολογίας και προσπάθειας εμπέδωσης κλίματος ανασφάλειας. Σαν να μην υπήρξε ποτέ μετανάστευση σε αυτόν τον πλανήτη, σαν να είναι δεδομένο ότι τα δεκάδες εκατομμύρια μεταναστών και προσφύγων θα είναι αιώνια «αόρατοι» και κλεισμένοι στα καμπ μακριά από το βλέμμα μας.
Μεγάλα ζητήματα που απασχολούν όλον τον κόσμο όλα αυτά. Το θέμα είναι να μπορεί, μία προηγμένη χώρα όπως η Ελλάδα και συνολικά η Ευρώπη να δίνει διεξόδους που να τιμούν τη δημοκρατία, τον ανθρωπισμό και την πίστη σε ένα καλύτερο μέλλον για όλους.
ΦΙΛΗΜΩΝ ΚΑΡΑΜΗΤΣΟΣ
