Χριστός Ανέστη και Χρόνια Πολλά σε όλους και όλες!
Πάει κι αυτό το Πάσχα λοιπόν. Τηρήσαμε τα πατροπαράδοτα έθιμα, άλλος λιγότερο και άλλος περισσότερο πιστά, με παραλλαγές και νέες προσαρμογές και πάμε για άλλα…
Συνεχίζοντας το σχολιασμό της στήλης από το φύλλο του Μεγ. Σαββάτου είναι πραγματικά άξιο διερεύνησης το πώς οι νέες γενιές, αυτές που όλοι εμείς οι μεγαλύτεροι, φροντίζουμε με διάφορες αφορμές να τις απαξιώνουμε, αποδεικνύονται στην πράξη συνεχιστές αυτών των παραδόσεων…
Αλλά θα την κάνουμε την κουβέντα αυτή σύντομα και από κοινωνιολογική και από εκκλησιαστική σκοπιά, γιατί θεωρούμε πως αξίζει πραγματικά…
Σήμερα θα ασχοληθούμε με ένα θέμα που μας το έθιξαν πολλοί επισκέπτες της πόλης στη διάρκεια του ρεπορτάζ που κάναμε τη Δευτέρα του Πάσχα…
Και το θέμα αυτό ήταν η τραγική και απαράδεκτη εικόνα της πόλης μας ως προς τη λειτουργία των καταστημάτων εστίασης το Μεγ. Σάββατο μετά την Ανάσταση αλλά κυρίως την Κυριακή του Πάσχα…
Ήρθαν μερικές χιλιάδες επισκέπτες – υπολογίζεται τουλάχιστον 15.000 στην πόλη και πολλοί ακόμη στους κοντινούς προορισμούς – πολλοί εκ των οποίων δεν είχαν φροντίσει για το πασχαλινό τραπέζι, θεωρώντας ότι θα βρουν κάποιο τραπέζι σε ένα κατάστημα εστίασης…
Το ζήτημα όμως που μας έθιξαν και το διασταυρώσαμε απόλυτα από τον κλάδο της εστίασης και γενικότερα από την αγορά δεν ήταν πως δεν έβρισκαν τραπέζι, αλλά δεν έβρισκαν ανοιχτά καταστήματα!
Από τα περίπου 400 καταστήματα εστίασης στο λεκανοπέδιο Ιωαννίνων, μαζί με τα ταχυφαγεία και τα παραδοσιακά καφενεία που σερβίρουν και φαγητό ή μεζέδες, ένας αριθμός 50 περίπου καταστημάτων είναι αυτά που λέμε εστιατόρια και ταβέρνες…
Την Κυριακή του Πάσχα στην πόλη των Ιωαννίνων, δεν ήταν περισσότερα από δέκα τα ανοιχτά καταστήματα που έπρεπε να εξυπηρετήσουν όλον αυτόν τον κόσμο κάτι που προφανώς ήταν αδύνατο…
Και έτσι μαθαίνουμε ότι κάποιοι επισκέπτες αφού είχαν απογοητευτεί τόσο πολύ πήγαιναν σε οδηγούς ταξί, τους οποίους παρακαλούσαν να τους πάνε σε κάποιο από τα περίχωρα της πόλης που να γνωρίζουν ότι υπάρχει ανοιχτό κατάστημα!
Κάποιοι – και δυστυχώς ήταν πάρα πολλοί αυτοί – επισκέπτες έκαναν Πασχαλιά στα Γιάννενα, τρώγοντας κλαμπ σάντουιτς και μπέργκερ στην καλύτερη περίπτωση, γιατί και τα πιτογυράδικα κλειστά ήταν…
Προφανώς, κανείς δε μπορεί να υποχρεώσει κανέναν να διατηρήσει ανοιχτό το κατάστημά του. Όμως αν θέλουμε ως πόλη και ως επαγγελματικοί φορείς να αποκαλούμαστε – και όχι να βαυκαλιζόμαστε – «προορισμός», οφείλουμε να είμαστε περισσότερο επαγγελματίες…
Και αυτό προφανώς σημαίνει ότι τις ημέρες που χιλιάδες επισκέπτες έρχονται στον προορισμό και αναζητούν κατάστημα εστίασης για το πασχαλινό τραπέζι, θα πρέπει κιόλας να βρίσκουν…
Τα ίδια που λέγαμε ότι γίνονται στο Ζαγόρι που δε μπορεί να εξυπηρετήσει τόσους πολλούς επισκέπτες κάποιες περιόδους, τα ίδια και χειρότερα γίνονται πλέον και στα Γιάννενα…
Και είναι πραγματικά κρίμα να ακούς μόνο καλά λόγια για τις φυσικές ομορφιές του τόπου, για την πόλη, για την καθαριότητα (ισχύει), για τα χίλια δυο και να σου λένε, ότι μετάνιωσαν που ήρθαν χωρίς να έχουν φροντίσει από πριν για το Πασχαλινό γεύμα…
Και η αλήθεια είναι πως με εξαίρεση το Μέτσοβο που όποτε κι αν πας, είτε καθημερινή, είτε Σαββατοκύριακο και αργία, είτε Πάσχα ή Χριστούγεννα δεν υπάρχει περίπτωση να μη βρεις να καθίσεις σε εστιατόριο, σε όλο τον υπόλοιπο νομό, είμαστε πολύ πίσω…
ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΣ
Από την εφημερίδα «ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ» 23-04-2025
