Διαμορφώνονται αυτήν την περίοδο δύο επίπεδα άσκησης πολιτικής και διεκδίκησης.
Το πρώτο είναι ό,τι καλύπτεται από την κατάσταση έκτακτης ανάγκης που έχει προκύψει από τις συνέπειες της πανδημίας και της εφαρμογής των μέτρων περιορισμού. Είναι πολύ χαρακτηριστικό αυτής της κατάστασης, το αίτημα για περισσότερο χώρο στις καφετέριες για τραπεζοκαθίσματα ώστε να αντιμετωπίσουν τον περιορισμό των τραπεζιών και των ατόμων ανά τετραγωνικό. Το αίτημα γίνεται από όλες τις πλευρές δεκτό, αν και μέχρι πριν από δύο μήνες, η τάση ήταν να αυξηθεί ο ελεύθερος χώρος και να περιοριστούν τα τραπεζοκαθίσματα.
Γίνεται σαφές ότι η έκτακτη κατάσταση απαιτεί και νέα, έκτακτα και «έξυπνα» μέτρα που να απαντούν στις σημερινές ανάγκες και να λύνουν προβλήματα. Όταν διακυβεύονται χιλιάδες θέσεις εργασίας και η ανάπτυξη της χώρας, οι απαντήσεις πρέπει να είναι αποτελεσματικές και ακαριαίες.
Πρέπει όμως να θυμόμαστε ότι η κατάσταση έκτακτης ανάγκης δεν πρέπει να γίνει μόνιμη. Μαζί με τα έκτακτα μέτρα πρέπει να υπάρχει και χρονοδιάγραμμα παύσης τους, ώστε να εμπεδώνεται το αίσθημα δικαιοσύνης προς όλες τις πλευρές.
Το δεύτερο επίπεδο περιγράφεται από μία μεθοδικότερη και βαθύτερη ανάλυση και σχεδιασμό του παραγωγικού και αναπτυξιακού μοντέλου της επόμενης ημέρας ώστε αφενός να επουλωθούν οι πληγές της νέας κρίσης, αφετέρου να είναι ανθεκτική η χώρα και στο μέλλον, για το οποίο κανείς δεν ξέρει τι μπορεί να γίνει.
Εδώ τα πράγματα είναι σαφώς πιο δύσκολα. Και το δείγμα γραφής της κυβέρνησης φτωχό. Τα νομοσχέδια για την Παιδεία και το περιβάλλον έδειξαν ότι δεν υπάρχει ενδιαφέρον για ευρεία διαβούλευση και συναινέσεις ενώ επιπλέον κατευθύνονται σε σειρά από πολλές επιμέρους αλλαγές, ενδεικτικές ίσως του ιδεολογικού ή άλλου πολιτικού χρώματος του κυβερνώντος κόμματος, χωρίς όμως πνοή και προοπτική για το μέλλον. Το αν θα βάλεις τα Λατινικά στις Πανελλήνιες ή το πώς θα αλλάξεις τις παλιές διοικήσεις των Φορέων Προστατευόμενων Περιοχών, δείχνουν μάλλον στενές, ιδεολογικές τάσεις παρά κάποιον ευρύτερο σχεδιασμό.
Ο πρωθυπουργός Κ. Μητσοτάκης έχει κάνει λόγο για ένα δομικό σχέδιο αντιμετώπισης των συνεπειών της πανδημίας και θα πρέπει να του δώσουμε χρόνο. Η αναγγελία όμως για μπαράζ νομοθετήσεων το επόμενο διάστημα, με βάση όσα είδαμε ήδη από τη Βουλή δείχνουν περισσότερο μια τάση από το παρελθόν, μία γείωση των προσδοκιών στα κομματικά συνήθη πλαίσια, παρά κάποιο μεταρρυθμιστικό όραμα. Ας ελπίσουμε ότι θα μας διαψεύσει η κυβέρνηση.
