Το καλοκαίρι του 2015 έτσι κι αλλιώς ήταν μία πολύ σκληρή περίοδος, τόσο οικονομικά και κοινωνικά, όσο και πολιτικά βέβαια. Μία από τις πτυχές ήταν και ο φόβος για τον τουρισμό κυρίως λόγω των τραπεζικών περιορισμών, την πολιτική αναστάτωση και τις μεγάλες οικονομικές δυσκολίες που αντιμετώπιζαν ήδη οι επιχειρήσεις και οι πολίτες. Φυσικά και η αντιπολίτευση σήκωνε τους τόνους και σε αυτό το πεδίο.
Η χρονιά όμως δεν πήγε χαμένη. Οι τουρίστες από τα Βαλκάνια και τις πάλαι ποτέ «ανατολικές χώρες» ήρθαν οδικώς και έδωσαν πνοή στον τουρισμό μας, κάτι που επαναλήφθηκε και τα επόμενα χρόνια.
Περιέργως και φέτος, οι χώρες στόχευσης είναι αντίστοιχες, για τον επιπλέον λόγο ότι παρέμειναν όλη αυτήν την περίοδο χωρίς πολλά κρούσματα αντίθετα με μεγάλο μέρος των χωρών της δυτικής και βόρειας Ευρώπης. Ο «φτωχός» Βαλκάνιος παραμένει ένας φίλος της καλοκαιρινής Ελλάδας εδώ και πολλές δεκαετίες. Και καλώς πράττει.
Τι μας δείχνει αυτή η τάση; Κατ’ αρχάς ότι έχουμε υποτιμήσει τον οδικό τουρισμό. Δεν μπορεί να έχει τη δυναμική των μαζικών τσάρτερ από τη Βρετανία, τη Σκανδιναβία ή τη Γερμανία, όμως έχει μία σταθερότητα και ταιριάζει πολύ με τη χώρα μας ως πεδίο ανακάλυψης. Ειδικά στην Ήπειρο και την ενδοχώρα της, ο επισκέπτης μπορεί να ανακαλύψει με το αυτοκίνητο του έναν πραγματικό παράδεισο και μάλιστα όλο το χρόνο.
Όσο για τους γείτονες ή τους γείτονες των γειτόνων, τι πιο λογικό να είναι μία θελκτική αγορά για την Ελλάδα λόγω των αποστάσεων προφανώς που μπορούν να καλυφθούν εύκολα, αλλά και πολλών κοινών πολιτισμικών στοιχείων που κάνουν πιο συμβατή και οικεία την τουριστική μας πρόταση. Φυσικά, με την προϋπόθεση να ξεπερνάμε στην πράξη διάφορες πολιτικές αντιθέσεις των κρατών μας, που συχνά γίνονται και κυρίαρχο αφήγημα από τις εκάστοτε εξουσίες και μιλάμε για μία τάση της Ελλάδας να αναγάγει τον εαυτό της σε κάτι ανώτερο σε σχέση με την εθνική διαδρομή των γειτόνων μας. Τέτοιες αντιλήψεις έχουν συχνά και οι ηγεσίες των γειτονικών χωρών σε αυτά τα πολύπαθα Βαλκάνια που άργησαν πολύ να κερδίσουν την εθνική τους ανεξαρτησία πολεμώντας ας και τις αρχές του 20ου αιώνα.
Ας αφήσουμε την ιστορία για τις… συζητήσεις περί ιστορίας κι ας ανοίξουμε τις πόρτες σε κάθε φίλο της χώρας μας. Όλοι θα έχουμε να κερδίσουμε…
