Στο 1938 έχει την αφετηρία της η υπόθεση που εξελίσσεται με ένταση μάλιστα το τελευταίο διάστημα σε δασική έκταση στο Δελβινακόπουλο του δήμου Ζίτσας, με «πρωταγωνιστές» δύο αντιμαχόμενες πλευρές πολιτών, που ερίζουν για την ιδιοκτησία μίας έκτασης εκατοντάδων στρεμμάτων.
Τις τελευταίες ημέρες, η υλοτόμηση ενός τμήματος της έκτασης αυτής, από τη μία πλευρά, είχε ως αποτέλεσμα την άμεση αντίδραση της άλλης πλευράς που εμφανίζει τίτλους ιδιοκτησίας των εκτάσεων από το 1938, και κάνει λόγο για ευθεία καταπάτηση των ιδιοκτησιών αυτών.
Στον αντίποδα, το Δασαρχείο Ιωαννίνων, αλλά και οι προϊστάμενες υπηρεσίες, που κλήθηκαν να γνωμοδοτήσουν σχετικά τα τελευταία χρόνια, τάχθηκαν ουσιαστικά με το μέρος της δεύτερης πλευράς των ιδιοκτητών, με βασικό επιχείρημα, το ότι οι τίτλοι ιδιοκτησίας που έχουν οι πολίτες στην κατοχή τους από το 1938 είναι άκυροι καθότι πρόκειται για κατάτμηση δασικής έκτασης για την οποία προβλέπεται η προηγούμενη άδεια του αρμόδιου υπουργού Γεωργίας (Αγροτικής Ανάπτυξης σήμερα).
Οι καταγγέλλοντες σήμερα, μεταξύ των οποίων και ο πρόεδρος της ΤΚ Δελβινακόπουλου Δημ. Παπαβασιλείου επισημαίνουν, ότι ακόμη και η ακυρότητα μίας δικαιοπραξίας, δεν ανατρέπει την κυριότητα του δικαιούχου, επομένως αν κάποιος διεκδικεί δικαιώματα επί των κατεχόμενων από αυτούς εκτάσεων, οφείλει να προσφύγει δικαστικά για να ανατρέψει την υφιστάμενη επί 80 συνεχή χρόνια, κατάσταση.
«Εμείς δεν έχουμε λόγο να προσφύγουμε στη δικαιοσύνη, αλλά να το κάνουν αυτοί που αμφισβητούν την ιδιοκτησία μας», τόνισε ο κ. Παπαβασιλείου μιλώντας χθες στο δελτίο του ITV.
Αντίθετη η άποψη του Δασαρχείου
Το Δασαρχείο Ιωαννίνων από την άλλη αναφέρει στα έγγραφά του από το 2010 και έπειτα σε σχετική αλληλογραφία, ότι εκτάσεις που αποτέλεσαν αντικείμενο αγοραπωλησίας και εμφανίζονται στις αεροφωτογραφίες του 1945 με δασική μορφή, για να θεωρηθεί έγκυρη η μεταβίβασή τους, θα πρέπει να έχει προηγηθεί η άδεια κατάτμησης του αρμόδιου υπουργού, η οποία δεν υπάρχει.
Απαντώντας επίσης, στο επιχείρημα των πολιτών, ότι γίνεται επίκληση μίας νομοθεσίας του 1969, για την κατάτμηση, η οποία έχει γίνει το 1938 σημειώνεται, ότι η νομοθεσία αυτή αποτελεί συνέχεια του δασικού κώδικα του 1928, στην οποία δεν επήλθε καμία αλλαγή.
Σε κάθε περίπτωση, από την ανάγνωση και μόνο των εγγράφων της κάθε πλευράς, η «Ε» αδυνατεί να εξάγει συμπέρασμα για την πλευρά που έχει δίκιο (σχετικό ή απόλυτο δεν έχει σημασία), ωστόσο εκτιμά, ότι η λύση μπορεί να δοθεί από τη Δικαιοσύνη, στην οποία μέχρι χθες δεν είχε προσφύγει καμία εκ των δύο πλευρών…
ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΣ
