Περνούσα με το αυτοκίνητο από έναν από τους παλιούς, αλλά και όμορφους δρόμους της αγοράς των Ιωαννίνων και έπιασα τον εαυτό μου να μετράει τα κλειστά καταστήματα. Ήταν πολλά. Σε κάποια είχα ψωνίσει λίγα χρόνια πριν, κάποια φαινόταν να είναι περισσότερο καιρό ακόμα κλειστά, κάποια άλλα είχαν βάλει αγγελία για ενοικίαση.
Και δεν είναι μόνο η παλιά αγορά που έχει πληγεί, αλλά και άλλες περιοχές της πόλης.
Και μπορεί η εικόνα των κλειστών μαγαζιών να έρχεται από τα πρώτα χρόνια της κρίσης, μια δεκαετία πριν, οπότε υπάρχει μία αίσθηση εξοικείωσης, δεν παύει όμως να είναι ένα καμπανάκι σήμερα για το μέλλον της πόλης μας.
Να προσθέσουμε σε αυτό και την εικόνα κτιρίων που δεν αναπαλαιώνονται και εμφανίζουν σημάδια εγκατάλειψης ακόμα και στο κέντρο της πόλης.
Είναι φανερό ότι η οικονομική κρίση όσο και η κρίση της πανδημίας την οποία ακόμα διανύουμε, έχει πλήξει την πόλη. Ίσως όχι τόσο όσο άλλες πόλεις που είχαν βιομηχανίες και βιοτεχνίες, όμως οι υπηρεσίες και τα μικρά καταστήματα είναι κομμάτι της οικονομικής ζωής και της ταυτότητας των Ιωαννίνων,
Και δεν είναι καθόλου σίγουρο ότι μία ανάκαμψη του τουρισμού ή η επιστροφή των φοιτητών θα μπορέσει να μειώσει τις απώλειες, Γιατί προβλήματα ανάπτυξης υπήρχαν και στις περιόδους που αναπτύσσονταν η νυχτερινή διασκέδαση και ο τουρισμός. Και ο τουρισμός θα είναι προφανώς η δύναμη του μέλλοντος, δεν θα μπορέσει όμως μόνος του να ανατάξει την οικονομική ζωή της πόλης.
Μία πρώτη επιλογή θα έπρεπε να είναι η αναβάθμιση των συνοικιών της πόλης ώστε να γίνουν ελκυστικές για κατοικία, εμπόριο και μικροεπιχειρήσεις. Χρειάζεται συνεπώς ένα ευρύτερο σχέδιο στήριξης της πόλης για την επόμενη δεκαετία.
ΦΙΛΗΜΩΝ ΚΑΡΑΜΗΤΣΟΣ
