Ο συγγραφέας Δημήτρης Γράψας, με καταγωγή από την Εξάνθεια Λευκάδας, γεννήθηκε στην Αθήνα τον Δεκέμβριο του 1984. Σε αφιέρωμα της εφημερίδας «Καθημερινή» παραχώρησε την πολύ ενδιαφέρουσα συνέντευξη που ακολουθεί:
Ποια βιβλία έχετε αυτόν τον καιρό πλάι στο κρεβάτι σας;
Τις επόμενες ημέρες θα ολοκληρώσω το «Ομαδικό πορτρέτο με μία κυρία» του Μπελ. Κατόπιν στο πρόγραμμα ακολουθεί η «Καινούρια μέρα» του Νίκου Χρυσού. Πάντα βέβαια έχω και ποιήματα, Εμπειρίκο, Καρυωτάκη, Σαχτούρη και άλλους.
Ποιος ήρωας/ηρωίδα λογοτεχνίας θα θέλατε να είστε και γιατί;
Ενώ έχω ζηλέψει πολλάκις τη σύλληψη ηρώων, δεν είχα σκεφτεί ποτέ πως θα ήθελα να είμαι ένας από αυτούς. Διαλέγω τον Τομ Σόγερ, ως φόρο τιμής στα παιδικά καλοκαίρια και σε ό,τι άλλο παιδικό επιζεί μέσα μας.
Διοργανώνετε ένα δείπνο. Ποιους συγγραφείς καλείτε, ζώντες και τεθνεώτες;
Τον Σικελιανό και τον Καζαντζάκη για να ζωντανέψουμε ένα δείπνο απ’ το Ξυλόκαστρο. Τον Χέμινγουεϊ, για να μου διηγηθεί ιστορίες που γεμίζουν δεκάδες βιβλία. Τον Εμπειρίκο, τον Καμύ, τον Μπένγιαμιν, τη Σιμόν ντε Μποβουάρ και τον Εντουάρντο Γκαλεάνο. Η βραδιά θα έκλεινε σε ένα τραπέζι με τσόχα και απέναντί μου τον Φιόντορ Ντοστογιέφσκι.
Ποιο ήταν το πιο ενδιαφέρον στοιχείο που μάθατε πρόσφατα χάρη στην ανάγνωση ενός βιβλίου;
Διάβασα πρόσφατα την «Ημερήσια διάταξη» του Βυϊγιάρ. Είναι κάτι μεταξύ νουβέλας και ιστορικής αφήγησης, που αναδεικνύει τη στήριξη της γερμανικής ελίτ στον Χίτλερ και τις κάθετες συναινέσεις στην κοινωνία της ναζιστικής Γερμανίας.
Ποιο κλασικό βιβλίο διαβάσατε πρόσφατα για πρώτη φορά;
Toυς «Αδελφούς Καραμαζόφ».
Και ποιο είναι το βιβλίο που έχετε διαβάσει τις περισσότερες φορές;
Η «Δίκη» του Κάφκα, τρεις φορές, μία σε κάθε δεκαετία της ζωής μου ως αναγνώστης.
Δεύτερο βιβλίο. Συναισθήματα, δυσκολίες, υποψηφιότητα για ευρωπαϊκό βραβείο, αγωνία μετά το βάπτισμα του πυρός.
Όταν κυκλοφόρησε η «Λευκή κουρτίνα», δεν ήξερα ακριβώς πού πατούσα, σχεδόν ντρεπόμουν όταν κάποιος μου μιλούσε γι’ αυτό. Με τη «Γυναίκα του πρωινού τρένου» ήμουν πιο έτοιμος. Το βιβλίο βρέθηκε, λίγους μόνον μήνες μετά την έκδοσή του, υποψήφιο για το ευρωπαϊκό βραβείο και αυτό, αν μη τι άλλο, είναι μια επιβράβευση.
Πώς συνδυάζονται η φυσική και η συγγραφή. Η «Γυναίκα του πρωινού τρένου» από πόσο παλιά στον χρόνο έρχεται;
Νομίζω πως η φυσική και η λογοτεχνία έχουν σαν κοινή βάση την ανάγκη να διατυπωθούν οι σωστές ερωτήσεις. Στη φυσική για τον κόσμο που μας περιβάλλει, στη λογοτεχνία για τον κόσμο εντός μας. Η γυναίκα του πρωινού τρένου είναι μια τοποθέτηση για το αμάρτημα της παράδοσης στη φθορά του χρόνου, και αυτό το αμάρτημα φρονώ πως είναι προπατορικό.
Έχετε Facebook, Twitter κτλ. Εάν ναι, εμποδίζουν ή εμπλουτίζουν το γράψιμο και το διάβασμα;
Έχω. Δεν θέλω να παραγνωρίσω τα θετικά των κοινωνικών δικτύων, ωστόσο έχω μειώσει δραστικά τον χρόνο που σπαταλάω εκεί. Αντικειμενικά, λειτουργεί σαν ανάχωμα στην όποια δημιουργικότητα του καθενός. Και η αδιάκοπη τροφοδότηση ενός αψεγάδιαστου διαδικτυακού Εγώ κάνει τους ανθρώπους λιγότερο γοητευτικούς και ενδιαφέροντες.
