Στις προβολές της «Άλλης Οθόνης» θα προβληθεί αύριο, Τετάρτη, η ταινία Sans Soleil του Κρις Μαρκέρ, (Γαλλία, 1983, 100′) στον Πολιτιστικό Πολυχώρο «Δ. Χατζής» στις 20.30 με ελεύθερη είσοδο.
Η «Άλλη Οθόνη» παρουσιάζει ένα από τα πιο σημαντικά φιλμ στην ιστορία του κινηματογράφου, το Sans Soleil του Κρις Μαρκέρ, ένα ιδιότυπο υβρίδιο ντοκιμαντέρ με σενάριο, ένα βιντεο – ταξιδιωτικό ημερολόγιο σε σχεδόν δοκιμιακή γραφή, που αποτελεί σταθμό τόσο στην φιλμογραφία του δημιουργού του όσο και στην ευρύτερη εξέλιξη του σινεμά ως ένα είδος που ενσωματώνει διαφορετικές μορφές τέχνης και τεχνικής μέσα του.
Πρόκειται για ένα ταξιδιωτικό οδοιπορικό που τοποθετεί την μνήμη ως κέντρο βάρους του για να στοχαστεί πάνω στo σύγχρονο πολιτισμό καθώς και στην επιρροή μιας συνεχόμενα αφηρημένης και πρόσκαιρης ποπ υποκουλτούρας (το φιλμ είναι γυρισμένο το 1982 και όμως παραμένει πιο επίκαιρο από ποτέ πάνω στο θέμα) ενώ ταυτόχρονα είναι αισθητικά ελκυστικό όσο λίγα ντοκιμαντέρ ή ακόμη και φιλμ μυθοπλασίας.
O Μαρκέρ χτίζει το σενάριο του γύρω από ένα γράμμα που ένας υποθετικός ταξιδιώτης στέλνει στη φίλη του. Το γράμμα, ο λόγος του, είναι η ματιά του καθώς επικοινωνεί τη συνάντηση με διαφορετικούς πολιτισμούς (Ισλανδία, Ιαπωνία, Γουινέα…) σε μια συνεχή σύγκριση μεταξύ Δύσης και Ανατολής, μια φιλοσοφική ανθρωπολογική μελέτη που ξεφεύγει από στείρους ακαδημαϊσμούς και γίνεται ένα με το περιβάλλον, στο οποίο περιδιαβαίνει.
Γνωστός περισσότερο για το μικρού μήκους φιλμ “La Jetee” που υπήρξε το πρωτότυπο των “12 Πιθήκων” του Τέρρυ Γκίλιαμ, ο Μάρκερ υπήρξε μέλος μια άτυπης παρέας (Αλέν Ρενέ, Ανιές Βαρντά και Ζαν Ντεμί), βοηθός σκηνοθέτη στο “Η Νύχτα και η Ομίχλη” του Ρενέ, από όπου ξεκίνησε μια μεγάλη καριέρα που περιλαμβάνει κινηματογράφο, φωτογραφία, συγγραφή, παραγωγή multimedia (μέχρι και βιντεοπαιχνίδι έχει δημιουργήσει). Πέθανε το 2012 σε ηλικία 91 ετών ενώ μέχρι το τέλος δεν σταμάτησε να κάνει ταινίες. Σύμφωνα με το φίλο και συνεργάτη του Αλέν Ρενέ, ο “Μαρκέρ είναι το πρωτότυπο του 21ου αιώνα”, και πράγματι μια ματιά στη πολυδιάστατη καριέρα του και τη μόνιμη καλλιτεχνική του ανησυχία φανερώνει ότι ίσως να μην υπάρχει άλλος καλλιτέχνης που να εξέφρασε τον περασμένο αιώνα, τις πολιτικές αντιφάσεις και τις τεχνολογικές καινοτομίες όσο εκείνος.
