Στο Ίδρυμα Ιωσήφ και Εσθήρ Γκανή
Το Ίδρυμα Γκανή παρουσιάζει από τις 3 Μαΐου την έκθεση Ζωγραφικής του Αχιλλέα Μαρούφωφ (1907 – 1999): Ο άνθρωπος, ο πολίτης, ο επιστήμονας, ο δημιουργός.
Η έκθεση θα παρουσιαστεί ως τις 21 Ιουνίου (Δευτέρα έως Παρασκευή 9.00 πμ έως 14.00, Τετάρτη 6.00μμ – 9.00μμ).
Στο κάλεσμα αναφέρεται μεταξύ άλλων:
Γνωρίζοντας το βίο και την πολιτεία του Αχιλλέα Μαρούφωφ, την προσφορά του στην επιστήμη και στους συνανθρώπους του, την ευφυία και την καλλιέργειά του, ο θεατής εκπλήσσεται αντικρίζοντας τη ζωγραφική του. Διότι η απλότητα των έργων του μοιάζει σχεδόν παιδική. Τους λείπει το βάθος και η τρίτη διάσταση, το σχέδιό τους είναι λιτό, στοιχειώδες, το χρώμα τους έντονο. Μοιάζουν με τις απόπειρες ενός ανθρώπου που δεν γνωρίζει γραφή και ανάγνωση να γράψει ένα ποίημα. Ο Αχιλλέας Μαρούφωφ, ωστόσο, κατόρθωσε να ζωγραφίσει στο χαρτί τα δικά του «ποιήματα». Το βασικό χαρακτηριστικό της ζωγραφικής του που, παρά την πρωτόλεια μορφή της, μπορεί κανείς αμέσως να διακρίνει, είναι ο λυρισμός της. Η ομορφιά των Ηπειρώτικων γεφυριών, η επιβλητικότητα των εκκλησιών, η εκφραστικότητα των τοπίων, η ένταση του χρώματος συνθέτουν εικόνες που αποδίδουν την ευαισθησία του δημιουργού μπροστά στις εικόνες που τον συγκινούσαν και την έντονη επιθυμία του να αποτυπώσει τη συγκίνηση αυτή.
Η τεχνοτροπία του προσαρμόζεται σε κάθε θέμα για να αποδώσει με τον καλύτερο τρόπο τον ιδιαίτερο χαρακτήρα του. Στα σπίτια και στα οικοδομήματα το σχέδιο είναι έντονο και λεπτομερές για να αποδοθούν οι αρχιτεκτονικές λεπτομέρειες. Στα τοπία το χρώμα είναι πολύ εκφραστικό και το φως έντονο, ώστε να επιτύχει την ιδιαίτερη ατμόσφαιρά τους. Ανάμεσα στα διάφορα θέματα που ζωγράφισε, πραγματοποίησε και μερικά αντίγραφα έργων σπουδαίων δασκάλων της παγκόσμιας ζωγραφικής. Στην έκθεσή μας παρουσιάζεται το αντίγραφο της «Γυναίκας που νανουρίζει» του Vincent Van Gogh και το αντίγραφο της «Madame Pompadour» του Amedeo Modigliani. Αντιγράφοντας τα έργα τους ο Μαρούφωφ μελετούσε την τεχνοτροπία τους, την πινελιά, το σχέδιο και το χρώμα τους. Προτιμούσε τους μεταϊμπρεσιονιστές καλλιτέχνες, των οποίων τα βήματα προσπάθησε να ακολουθήσει στη ζωγραφική του. Σε πολλά τοπία του η ζωγραφική επιφάνεια γεμίζει από μικρές πινελιές ή μολυβιές χρώματος, όπως στον πουαντιγισμό. Σε άλλα έργα τα έντονα χρώματα χρησιμοποιούνται σε τολμηρούς συνδυασμούς, όπως έκαναν οι φωβιστές, ενώ οι απροσδόκητες οπτικές γωνίες των συνθέσεών του μαρτυρούν το ενδιαφέρον του για τη μοντέρνα και όχι για την ακαδημαϊκή ζωγραφική.
