Συμφωνώντας στις μουσικές τους γεύσεις οι με κλασική εκπαίδευση μουσικοί Wyatt Day (κιθάρα φλαμένκο) και John Pierson (μπάσο τρομπόνι) είχαν βρεθεί σε σύγχιση προσπαθώντας να δώσουν πνοή στα ιδιαίτερα ενδιαφέροντά τους για την μουσική, με απώτερο σκοπό να μπορέσουν να κάποτε να σχηματίσουν ένα γκρουπ, να παίζουν και να ζούν από αυτό.
Διδάσκοντας μουσική και απασχολούμενοι με άλλες άσχετες εργασίες, περιστασιακά βρίσκονταν με φίλους για να παίξουν μαζί. Σε αυτά τα sessions ήταν ο ντράμερ Maury Baker, ο τρομπετίστας Bill Folwell, ο κιθαρίστας Giovanni Papalia και ο μπασίστας John Raskin. Σε ένα από αυτά βρέθηκε κάποτε ο Paul Rothchild, ο παραγωγός των The Doors. Μέσω αυτού υπέγραψαν στην Electra και δημιουργήθηκε το πολύ ιδιαίτερο και πρωτοποριακό πρώτο τους άλμπουμ.
Pavan For My Lady (1968)
Ars Nova (Electra EKS 74020) 1968
Το ντεμπούτο άλμπουμ του γκρουπ θα προκαλούσε πολύ ενθουσιασμό, καθώς εμφανίζονται με μία πολύ επιτυχημένη μίξη σύγχρονης και κλασικής μουσικής. Η δουλειά που κάνουν απαιτεί προσεκτικό άκουσμα, επειδή είναι πολύ προχωρημένοι μουσικά. Το άλμπουμ είναι καλό στο σύνολό του και αξίζει να παίρνει στροφές στο πικάπ κάθε λάτρη της baroque rock.
And How Am I To Know (1968)
Ars Nova είναι γενικός όρος για την μουσική του 14ου αιώνα. Επίσης είναι το όνομα αυτού του με κλασική εκπαίδευση γκρουπ της rock, που χρησιμοποιεί μοτίβα από τον Guillaume de Machaut στον Richard Strauss και στον Stravinsky. Είναι μία πολύ θαρραλέα και συναρπαστική μικρή κουστωδία.
Fields of People (1968)
Το “Fields of People” ένα ενθυμητικό μικρό και γοητευτικό κομμάτι, βασίζεται σε ένα ανώνυμο θέμα παιγμένο με λαούτο στις αρχές του 17ου αιώνα. Προσωπικά μάλλον βαριέμαι αυτό το είδος της rock μουσικής, με ψευτο-μπαρόκ επίστρωση που αιχμαλωτίζει το κοινό στη σημερινή εποχή, ιδιαιτέρως όσους ακούν jazz και pop, όμως αυτή η μπάντα έχει πετύχει να φέρει την σοβαρή μουσική (κλασική) στα στοιχεία της rock, ενώ διατηρεί την αφοσίωση στα βασικά συστατικά της rock, δηλαδή τον ιδρώτα και την “βρωμιά”. Έτσι μην αφήσετε την μουσικολογία να σας τρομάξει. Αυτό το γκρουπ παράγει συναρπαστική μουσική.
Zarathustra (1968)
Στο δίσκο αυτό το κομμάτι που ανοίγει, το Αναγεννησιακό “Pavan For My Lady” είναι απλά ένα αριστούργημα. Τα τρακς κυμαίνονται από pop σε horn-rock, acid rock, με κλασική επιρροή progressive, μέχρι πομπώδεις διασκευές κλασικών θεμάτων (“Zarathustra”) (δώστε προσοχή στα ντραμς). Επίσης εδώ βρίσκεται το ορίτζιναλ “Fields of People” που διασκευάστηκε πιστά από τους The Move στο Shazam, ένα χρόνο αργότερα.
Sunshine & Shadows (Atlantic SD 8221) 1969
Μην έχοντας την ανταπόκριση από το κοινό της εποχής, το ντεμπούτο άλμπουμ τους δεν προχώρησε. Από εκείνο το σημείο ξεκίνησαν οι προστριβές ανάμεσα στα μέλη του γκρουπ. Η συναυλία που έδωσαν, ανοίγοντας για τους The Doors περιγράφεται απλά καταστροφή. Όλα τα μέλη πλην των δύο ιδρυτών παραιτούνται.
Sunshine & Shadows (1969)
Μετά από την στρατολόγηση νέων μελών που περιλάμβαναν τον Warren Bernhardt στα keyboards τον κιθαρίστα Sam Brown, τον ντράμερ Joe Hunt, τον τρομπετίστα Ronnie Puddu και τον μπασίστα Stu Wasserman υπέγραψαν στην Atlantic. Και αποτέλεσμα ήταν αυτό το δεύτερό τους άλμπουμ, το οποίο επίσης συγκαταλέγεται στα πολύ καλά ψυχεδελικά άλμπουμ.
She Promises Everything (1969)
Δεν υπάρχει εδώ τίποτα που να αποσπά κάποια κακή κριτική, ούτε όμως κάτι ιδιαίτερο που να εμπνέει. Το γκρουπ μας χρησιμοποιεί κλασική θεωρία και τεχνικές σύνθεσης για να παράξει ένα είδος “cocktail-rock”.
I Was Once (1969)
Υπάρχουν περιστασιακές επιδρομές στην jazz και στην latin μουσική, αλλά τελικά δύσκολα θα θυμηθείς οτιδήποτε αφού περάσει λίγη ώρα από τότε που το άκουσες.
Please Don’t Go (1969)
Rock can be a rocky road, όπως έχει μείνει να λέγεται. Οι Ars Nova αντανακλούν την αυξανόμενη τάση της εποχής για σοφιστικέ rock, αν και θα γνώριζαν σύντομα ότι αυτό δεν αποτελούσε εγγύηση για την επιτυχία. Ο ήχος τους ήταν νέος και πρωτοποριακός, όμως τα προβλήματα που είχαν ήταν παλαιά. Έπρεπε να αντέξουν στον ανταγωνισμό των γκρουπ που ξεπηδούσαν συνεχώς, αλλά και να χαλιναγωγήσουν την δική τους δίψα για δόξα. Παρά την στήριξη από μεγάλες εταιρείες και την μουσική τους, που τόσο δρόμο έκαναν πίσω στο χρόνο για να αντλήσουν, οι Ars Nova έπαψαν να απασχολούν τον μουσικό κόσμο μόλις δύο χρόνια μετά την εμφάνισή τους.
Ars Nova
ΒΑΣΙΛΗΣ ΠΑΠΑΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ
