Μεταξύ των μελών της αποστολής και μια Ηπειρώτισσα!
Η Πολυξένη Τσοβίλη, ζει και εργάζεται στα Γιάννενα ως φυσιοθεραπεύτρια και συμμετείχε στην αποστολή του Μάριου Γιαννάκου, που κουβάλησε στην πλάτη του την 22χρονη Ελευθερία, φτάνοντας στην κορυφή «Μύτικας» στον Όλυμπο
Συγκλονιστικές στιγμές έζησαν πριν λίγα 24ωρα και συγκεκριμένα στις 5 Οκτωβρίου τα μέλη της ομάδας του Μάριου Γιαννάκου, στέλνοντας δυνατό μήνυμα ζωής και αλληλεγγύης σε όλο τον κόσμο.
Μια αποστολή που συγκίνησε το πανελλήνιο, με τον νεαρό υπεραθλητή να κουβαλά στην πλάτη του την 22χρονη Ελευθερία και μαζί να φτάνουν στην κορυφή του Μύτικα στον Όλυμπο, σε υψόμετρο 2.917 μέτρα.
Η Ελευθερία είναι φοιτήτρια της βιολογίας με κινητικά προβλήματα και από την πρώτη στιγμή που μίλησε στον Μάριο για το όνειρό της να ανέβει στον Όλυμπο, ο ίδιος ξεκίνησε την μεγάλη προσπάθεια να κάνει πραγματικότητα το όνειρο της νεαρής κοπέλας. Και το κατάφερε!
Στην αποστολή, συμμετείχε η ομάδα του Μάριου η οποία είχε την υποστήριξη ειδικών ορειβατών, γιατρών, μετεωρολόγων αλλά και δύο πεζοναυτών.
Μεταξύ των μελών της αποστολής και μια Ηπειρώτισσα!
Ο λόγος για την Πολυξένη Τσοβίλη, η οποία κατάγεται από την Πάργα, αλλά ζει και εργάζεται στα Γιάννενα, ως φυσιοθεραπεύτρια. Η Πολυξένη, μίλησε στην εφημερίδα «Ανεξάρτητος», για την μοναδική αυτή εμπειρία της και όπως λέει και η ίδια «πιστεύω πως δεν υπάρχει τίποτα πιο αληθινό από το όνειρο και τίποτα πιο ονειρικό από το να συμβάλλεις στην πραγματοποίηση ενός μεγαλεπήβολου στόχου».
Ερ: Πολυξένη, ήσουν μέλος της εκπληκτικής αποστολής που προκάλεσε συγκίνηση στο πανελλήνιο, με τον Μάριο Γιαννάκου, να κουβαλά στην πλάτη του την 22χρονη Ελευθερία και να ανεβαίνετε στην κορυφή Μύτικας του Ολύμπου. Ποια τα συναισθήματα σου; Ποια τα μηνύματα που έστειλε κατά τη γνώμη σου στο πανελλήνιο η συγκεκριμένη προσπάθεια;
Απ: Πράγματι η αποστολή ήταν εκπληκτική. Και η συγκίνηση όλων όσοι συνέβαλλαν σε αυτό το εγχείρημα ήταν έντονη και διαρκής. Θέλαμε να στείλουμε το μήνυμα ότι όλα είναι πιθανά όταν υπάρχει θέληση, υπομονή και επιμονή. Άπαντες αισθανόμαστε υπερήφανοι για την περαίωση της αποστολής. Σε μια εποχή γεμάτη προκλήσεις υποχρέωση όλων είναι να μην το βάζουν κάτω!
Ερ: Την προσπάθεια του Μάριου και της Ελευθερίας, υποστήριζε μια ομάδα ειδικών ορειβατών, γιατρών, μετεωρολόγων αλλά και δύο πεζοναύτες. Εσύ βρέθηκες από τα Γιάννενα να συμμετάσχεις σε μια δύσκολη δοκιμασία, αλλά και με ιδιαίτερα χαρακτηριστικά. Πώς πήρες αυτή την απόφαση;
Απ: Δεν το σκέφτηκα καθόλου… Η απόφαση είχε παρθεί πριν καν τελειώσει η πρόταση… Μεγάλη μου τιμή να συμβάλλω σε προσπάθειες που έχουν ανθρωποκεντρικό χαρακτήρα, περισσότερο δε για έναν στόχο της Ελευθερίας μας, μιας κοπέλας με τέτοια όρεξη και αγάπη για καινούργιες προκλήσεις!
Τον Μάριο τον γνώρισα σε αγώνες βουνού στα πρώτα του βήματα ήμασταν συναθλητές και υπήρχε μεγάλη αγάπη για το τρέξιμο έτσι λόγο κοινών σημείων και αμοιβαίας εκτίμησης γίναμε πολύ καλοί φίλοι και η επικοινωνία μας δεν σταμάτησε μέχρι και σήμερα.
Πιστεύω πως κάθε ένα από τα άτομα που διάλεξε για την αποστολή ήταν και ένα «βοτσαλάκι» για την επίτευξη του στόχου του. Όπως είπε «μόνοι μας μπορούμε να κάνουμε τόσα λίγα. Μαζί μπορούμε να κάνουμε τόσα πολλά».
Eρ: Ο ίδιος ο Μάριος Γιαννάκου έγραψε πως «δεν υπάρχει τίποτα πιο αληθινό από το όνειρο». Συμφωνείς με αυτή την άποψη;
Απ: Πιστεύω πως δεν υπάρχει τίποτα πιο αληθινό από το όνειρο και τίποτα πιο ονειρικό από το να συμβάλλεις στην πραγματοποίηση ενός μεγαλεπήβολου στόχου. Ο Μάριος είναι ένας «υπεράνθρωπος» που έχει αποδείξει σε όλους μας το μεγαλείο της ψυχής του!
Ερ: Ποιες ήταν οι δυσκολίες της αποστολής; Πόση δύναμη ψυχική και σωματική χρειάζεται για την επίτευξη ενός τέτοιου στόχου; Ποιες ήταν οι προκλήσεις που αντιμετωπίσατε στην ανάβαση και την κατάβαση;
Aπ: Οι δυσκολίες της αποστολής ήταν καταρχάς η κόπωση, η χρονική πίεση που έχεις για να είσαι μέσα στο πρόγραμμα και ο απρόβλεπτος παράγοντας. Ωστόσο το προηγούμενο βράδυ είχε γίνει ένα δυσάρεστο με έναν ορειβάτη άλλης ομάδας και φοβόμασταν την αρνητική επιρροή από την όλη κατάσταση που είχε δημιουργηθεί, όμως όλα πήγαν κατ’ ευχήν.
Θεωρώ όμως πως πιο πολύ υπήρχε αγωνία για την αποστολή παρά δυσκολία σε κάποιο μέρος της, καθώς για όλους ήταν όλα «διαβασμένα» με μεγάλη ακρίβεια. Η δύναμη, σωματική και ψυχική, αντλείται από τους συνοδοιπόρους σου και από την λαχτάρα να φέρεις εις πέρας τέτοιου είδους αποστολές.
Στην ανάβαση αντιμετωπίσαμε ισχυρές ριπές σε μερικά σημεία που ήθελαν πολύ προσοχή. Οπότε πηγαίναμε σταθερά και αργά, βήμα – βήμα. Στην κατάβαση λίγα μέτρα πιο κάτω από την κορυφή μας περικύκλωσε ένα σύννεφο με αποτέλεσμα να πρέπει να φτάσουμε στο καταφύγιο όσο το δυνατόν πιο γρήγορα και με τις κατάλληλες οδηγίες και ενέργειες φτάσαμε ασφαλείς εκεί.
Eρ: Ποιος θεωρείς κατά τη γνώμη σου πως ήταν ο συνδυασμός παραγόντων που οδήγησε στην επιτυχή έκβαση του εγχειρήματος;
Απ: Ο Μάριος και η Ελευθερία ήταν ο ουσιαστικός παράγοντας που πραγματικά μας έδωσε τη δύναμη να μην σταματήσουμε..
Ο σεβασμός στην ιεραρχία και στους ρόλους του καθενός επίσης είχε τη σπουδαιότητα του. Ωστόσο ότι και να γινόταν θα πετυχαίναμε τον στόχο μας διότι ήταν πιο δυνατός από οτιδήποτε άλλο.
Ερ: Πιστεύω πως είχες την ευκαιρία να μιλήσεις με την 22χρονη Ελευθερία. Ποια τα δικά της συναισθήματα; Πώς σου περιέγραψε την μοναδική αυτή εμπειρία;
Απ: Με την Ελευθερία είχα την δυνατότητα να μιλήσω μόλις κατεβήκαμε στο χωριό Καλύβια. Μας είπε ότι ήταν πολύ ωραία εμπειρία και θα την υλοποιούσε ξανά.
Είναι ένα κορίτσι που δεν θα το χαρακτήριζα άτομο με ειδικές ανάγκες αλλά με ειδικές ικανότητες. Η Ελευθερία σπουδάζει βιολογία και σε λίγο καιρό παίρνει το πτυχίο της είναι μια πολύ δυνατή ψυχή με χιούμορ και όρεξη για νέες προκλήσεις . Πήρα ένα τεράστιο μάθημα απ’ όλο αυτό. Η δύναμη της ψυχής της και η θέληση άλλαξε σε όλους μας τον τρόπο σκέψης, μας ταρακούνησε για τα καλά.
Ανεβαίναμε και της λέγαμε «Ελευθερία πως νιώθεις;» και μας απαντούσε «πάμε. Είμαι καλά», με μεγάλο δυναμισμό.
Τα συναισθήματα απερίγραπτα και ασύλληπτα. Μόλις έφτασε κορυφή η Ελευθερία όλοι βάλαμε τα κλάματα από χαρά και ικανοποίηση.
Ερ: Πολυξένη, είσαι μια νέα κοπέλα που εργάζεσαι ως φυσιοθεραπεύτρια στα Γιάννενα, ωστόσο γνωρίζω πως έχεις πλούσια εθελοντική προσφορά, ενώ παράλληλα έχεις και πάθος με τον αθλητισμό, καθώς υπήρξες ένα από τα σπουδαία ταλέντα του στίβου στην Ήπειρο, πριν λίγα χρόνια. Πόσο δύσκολο είναι να συνδυάζεις την αγάπη σου για τον αθλητισμό, την εργασία και τον εθελοντισμό;
Απ: Είναι μια πολύ καλή ερώτηση. Ο συνδυασμός και των τριών με κάνει ώρες ώρες να «ματώνω», γιατί αγαπώ και τα τρία εξίσου το ίδιο!
Ο αθλητισμός αν και με έχει πληγώσει στο παρελθόν, συνεχίζω να τον αγαπώ και να είναι μέρος της ζωής μου. Από την άλλη ο εθελοντισμός είναι τα χαρούμενα πρόσωπα, τα «ευχαριστώ» και το συναίσθημα επιτυχίας της ομαδικής προσπάθειας… το συναίσθημα του να προσφέρεις που κάθε εθελοντής έχει βιώσει. Δεν υπάρχει κάποιος συγκεκριμένος λόγος για να συμμετέχει κάποιος σε εθελοντικές ομάδες. Ο εθελοντισμός είναι στάση ζωής, κάτι το οποίο πηγάζει από τον άνθρωπο που επιθυμεί να συμβάλλει στο κοινωνικό σύνολο προσφέροντας αφιλοκερδώς και αξιοποιώντας τον ελεύθερο του χρόνο.
Ωστόσο η εργασία είναι ένα κομμάτι που έχει πάρει πρώτο ρόλο στην ζωή μου και γενικά στις περισσότερες ζωές των ανθρώπων. Παρ’ όλα αυτά προσπαθώ να τα ρυθμίζω όλα ώστε να υπάρχει μια ισορροπία και να κάνω αυτά που αγαπώ.
Πολυξένη, σε ευχαριστώ θερμά για την συνέντευξη.
Εγώ σε ευχαριστώ για την προβολή της προσπάθειάς μας.
Η συνέντευξη έγινε στον δημοσιογράφο Βασίλη Λούπα και δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα «Ανεξάρτητος»
