Σήμερα, Παρασκευή 15 Ιουλίου, συμπληρώθηκαν 79 χρόνια από την ημέρα που η γερμανική Μεραρχία «Εντελβάις» κατέστρεψε ολοσχερώς τους Ασπραγγέλους Ζαγορίου.
Οι Γερμανοί έκαψαν τα περισσότερα σπίτια και κτίρια της κοινότητας ολοκληρώνοντας με τον χειρότερο τρόπο μια ακόμη θηριωδία των Ναζιστικών στρατευμάτων στην Ήπειρο.
Συγκεκριμένα και σύμφωνα με όσα έχουν καταγραφεί από τα 135 καστρόσπιτα των Ασπραγγέλων οι καταδρομείς της «Εντελβάις» έκαψαν τα 118, μεταξύ των οποίων την εκκλησία, το μοναστήρι και το σχολείο.
Τις ημέρες αυτές στις σελίδες του Facebook, κάτοικοι του χωριού, κυρίως νέα παιδιά και μέλη του Πολιτιστικού Συλλόγου, δημοσίευσαν διάφορες φωτογραφίες από εκείνη τη θηριωδία, ενώ ο συγχωριανός Φρίξος Τζιόβας στη «Ραψωδία των Βράχων» αποτύπωσε σε στίχους την καταστροφή και τον θάνατο που σκόρπισε η Μεραρχία «Εντελβάις».
Ο Φρίξος Τζιόβας αναφέρει:
ΑΣΠΡΑΓΓΕΛΟΙ (ΔΟΒΡΑ) 1943
Δώδεκα του μεσημεριού… Ανίσχυρος
ο άγγελος προστάτης μας διπλώνει
πάνω στο λόφο τα φτερά και παραδίνει
των ταπεινών το συναξάρι κοσμημένο
με σταφυλές, αλέτρια, κλαρίνα
με ειδωλολατρικό γαλάζιο χρώμα
και με φρεσκότατες αυγές που συγκρατούσαν
το πάμφωτο αρχέτυπο της Πρώτης.
Δώδεκα του μεσημεριού. Το ξέρουμε
-πικρή αιθάλη τύλιξε τους κήπους-,
μόνο σε μινιατούρες πια θ’ ανθίζουνε
από τον ύπνο φιλοτεχνημένες.
Δώδεκα του μεσημεριού και νύχτωσε
-είναι σα να μην ήταν ποτέ τίποτα-,
δώδεκα του μεσημεριού και νύχτωσε·
μόνο τα δάκρυα μας φωσφορίζουν
να βρει τη σκάλα του ικριώματος
η ελπίδα μας δεμένη…
(Κάτω απ’ τις πελασγικές, τις καυτές ταφόπετρες
ο χτύπος της καρδιάς μας που σφαδάζει!)
Στην κλίμακα του Ιακώβ, ασθματικά
σφυρίζοντας, οι φλόγες ανεβαίνουν
τραβώντας και το πτώμα της ελπίδας μας
που απαρηγόρητοι το κλαίνε οι γρύλλοι.
(Σ.σ.: Από όλες τις φωτογραφίες σήμερα δημοσιεύουμε ίσως την συγκλονιστικότερη που αποτυπώνει με μοναδικό τρόπο το μέγεθος της θηριωδίας. Στη φωτογραφία φαίνονται τα σπίτια των Ασπραγγέλων που καίγονται… Επέλεξα τη συγκεκριμένη φωτογραφία με συναισθηματικά κριτήρια καθώς ένα από τα σπίτια που έχει πάρει φωτιά είναι και αυτό του αείμνηστου παππού μου, Μιχάλη Σιάκκα, ο οποίος και είχε ζήσει την καταστροφική μανία των ναζιστικών στρατευμάτων, όπως και όλοι οι συγχωριανοί του εκείνη την εποχή).
Βασίλης Λούπας
