Στην κατηγορία των «απειλούμενων» με εξαφάνιση επαγγελμάτων ανήκουν οι παραδοσιακοί τεχνίτες και μάστορες στις οικοδομές, κάτι που φαίνεται ολοένα και με μεγαλύτερη ένταση τα τελευταία χρόνια, με το εξειδικευμένο ανθρώπινο δυναμικό να μην ανανεώνεται.
Παραδοσιακά επαγγέλματα της οικοδομής, όπως οι σοβατζήδες, οι χτίστες, οι καλουπατζήδες, οι μπετοσιδεράδες και άλλα διάγουν δύσκολες εποχές, με τις κατασκευαστικές εταιρείες να αναζητούν, αλλά συνήθως να μην βρίσκουν για να καλύψουν τις δουλειές που έχουν να εκτελέσουν, καταλήγοντας στο τέλος, σε λύσεις ανάγκης.
Τέτοιες έχουν «βαφτιστεί» και θεωρούνται πλέον οι επιλογές πολυτεχνιτών, εργατών δηλαδή στην οικοδομή, που γνωρίζουν ή λένε πως γνωρίζουν περισσότερες από μία τεχνικές και ταυτόχρονα μπορούν να χτίσουν, να σοβατίσουν ή να τοποθετήσουν μάρμαρα και πλακάκια.
Η κατάσταση είναι πραγματικά δύσκολη, όπως υποστηρίζουν εργολάβοι – κατασκευαστές στην πόλη των Ιωαννίνων, με εκείνους που αισθάνονται πιο «τυχεροί» από συναδέλφους τους, να είναι κάποιοι που μετρούν χρόνια στο επάγγελμα και έχουν διατηρήσει σε μεγάλο βαθμό το ίδιο προσωπικό. Από την άλλη όμως, κάθε ένας που φεύγει από το επάγγελμα, είτε για να συνταξιοδοτηθεί, είτε για να αλλάξει επάγγελμα δεν αντικαθίσταται με κάποιον έμπειρο και εξειδικευμένο τεχνίτη.
Ερωτηθείς σχετικά, ο πρόεδρος του Εργατικού Κέντρου Ιωαννίνων και οικοδόμος στο επάγγελμα, με μακρά εμπειρία και γνώση στο χώρο, Νίκος Έξαρχος παραδέχθηκε πως η κατάσταση είναι αυτή, και πως τα επόμενα χρόνια αν δεν αλλάξει το μίγμα της εφαρμοζόμενης πολιτικής, θα γίνει ακόμη δυσκολότερη.
«Δε μπορώ να πως σήμερα, ότι δεν υπάρχουν τεχνίτες, σίγουρα όμως είναι πολλοί λιγότεροι από το παρελθόν και δεν ξέρουμε πως θα εξελιχθεί η κατάσταση τα επόμενα χρόνια. Υπάρχει ο κίνδυνος να ξεμείνουμε από εργάτες τα επόμενα χρόνια, όμως από την άλλη όπως απέδειξε και η πρόσφατη ιστορία, όταν το μεγάλο κεφάλαιο θέλει, βρίσκει και εργάτες», ανέφερε ο κ. Έξαρχος με αναφορά στις εργασίες για την ανέγερση γηπέδων στο Κατάρ, που έγιναν σε ελάχιστο χρόνο, αφήνοντας όμως πίσω τους, χιλιάδες νεκρούς εργάτες.
Τα αίτια της φυγής από την οικοδομή
Ο κ. Έξαρχος στάθηκε περισσότερο στα αίτια τις κρίσης αυτής, που ξεκίνησε στα πρώτα χρόνια της δεκαετίας του 2010, όταν καταγράφηκε ένα μεγάλο κύμα φυγής από την οικοδομή, ελλείψει οικοδομικής δραστηριότητας και με την ανεργία στον κλάδο να φτάνει το 90%.
«Δεν είναι όμως μόνον αυτή, η αιτία, αλλά και το ποια έργα γίνονται, από ποιους και ποιους εξυπηρετούν. Δε γίνονται σήμερα έργα για τη λαϊκή εργατική οικογένεια, δε γίνονται νοσοκομεία, γίνονται μόνο έργα που υπηρετούν την κερδοφορία του κεφαλαίου και ιδιαίτερα στους τομείς του τουρισμού και της ενέργειας. Επίσης όμως, οι νέοι δεν έρχονται στην οικοδομή γιατί εκεί οργιάζει η ανασφάλιστη εργασία και το γενικότερο πλαίσιο είναι απαγορευτικό για να εργαστεί κάποιος νέος. Προφανώς υπάρχει ο κίνδυνος να μείνουμε από εργάτες εξειδικευμένους τα επόμενα χρόνια, όμως αλήθεια ποιος θα πάει να εργαστεί με 30 ευρώ μεροκάματο και ανασφάλιστος; Εκεί βρίσκεται η ευθύνη του κράτους, των ελεγκτικών μηχανισμών και των υπηρεσιών, που ενώ τα γνωρίζουν, δεν παρεμβαίνουν», ανέφερε ο κ. Έξαρχος.
ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΣ
