Στην 7η Έκθεση Expotrof 2020 οι φίλοι της ελληνικής γαστρονομίας παρευρέθηκαν στην πρώτη δημόσια εμφάνιση του προγράμματος «Γαστρονομικές Κοινότητες – Gastronomy and Wine Tourism» και είχαν την ευκαιρία να γνωρίσουν ένα φιλόδοξο project που αποσκοπεί -μέσα από την αφύπνιση των κοιμισμένων συλλογικοτήτων- να αναπτύξει τη γαστρονομία στα κύτταρά της και να αναδείξει τον γαστρονομικό πλούτο κάθε περιοχής, συμβάλοντας έτσι στην ανάπτυξη του αγροδιατροφικού κλάδου και της τοπικής οικονομίας, ενισχύοντας την ταυτότητα κάθε τουριστικού προορισμού.
Μεταξύ αυτών και η Γαστρονομική Κοινότητα Ζαγορίου. Στην έκθεση παρουσιάστηκε η δουλειά που γίνεται εδώ και ένα χρόνο στις πρώτες δέκα Γαστρονομικές Κοινότητες της χώρας. Άλλες κοινότητες σε φάση ωριμότητας και εξωστρέφειας, άλλες στη φάση οργάνωσης του υλικού τους κι άλλες στα πρώτα τους βήματα, όλες όμως με τη θέληση να αναπτύξουν τον Γαστρονομικό Τουρισμό στον τόπο τους.
Από την περιοχή του Ζαγορίου συνόδεψαν τα μέλη της Κοινότητας, προϊόντα, όπως τυροκομικά, βότανα, μέλια, αγριόχορτα, μανιτάρια, τσίπουρα και κρασιά από τα δύο κοντινά επισκέψιμα οινοποιεία.
Τα μαγειρέματα που παρουσίασαν η αρχιτέκτων Ελένη Αλεξάκη Παγκρατίου, η ξενοδόχος-μαγείρισσα Λίλα Τσάτση και η ξενοδόχος Έλσα Εξάρχου-Κεντέρη ήταν από τα κλασικά εδέσματα του Ζαγορίου. Φαγάκια της φτώχιας, της ταχύτητας αλλά και της τόσης νοστιμιάς.
Οι πίτες το χαρακτηριστικό έδεσμα της τοπικής οικονομίας και του τοπικού πολιτισμού της Ηπείρου, ήταν η καρδιά της ηπειρώτικης κουζίνας και χρησιμοποιούνταν είτε από τους νομάδες είτε από τα μόνιμα νοικοκυριά. Τα νοικοκυριά πάλι χρησιμοποιούσαν ως πρώτες ύλες για τις πίτες, τα προϊόντα που υπήρχαν αποθηκευμένα μέσα σε κάθε ζαγορίσιο σπίτι. Το τυρί, το βούτυρο, το γάλα, τα αυγά ήταν εξασφαλισμένα από την οικόσιτη κτηνοτροφία, ενώ από τα δημητριακά χρησιμοποιούσαν αλεύρι, είτε σταρένιο, είτε καλαμποκίσιο.
