Τιμήθηκαν οι 16 εκτελεσθέντες συμπολίτες μας στο Σταυράκι
Με μία λιτή και συγκινητική τελετή για μία ακόμα χρονιά ο Δήμος Ιωαννιτών τίμησε το πρωί του Σαββάτου τη μνήμη των Γιαννιωτών, ανδρών και γυναικών, που άδικα εκτελέστηκαν το καλοκαίρι του 1948 με αποφάσεις των έκτακτων στρατοδικείων με την κατηγορία της βοήθειας προς τον ΔΣΕ.
Τα Γιάννενα έχουν αναγνωρίσει ήδη από τις αρχές του ’80 με πρωτοπόρες αποφάσεις του Δημοτικού Συμβουλίου, ότι εκείνες οι δίκες και οι εκτελέσεις του 1948 τραυμάτισαν τη συλλογική ταυτότητα της πόλης και προκάλεσαν ανείπωτο πόνο, αναγνωρίζοντας ότι το «τραύμα» του ελληνικού εμφυλίου πρέπει να επουλωθεί με βάση τις αρχές της συμφιλίωσης και της ενότητας για την πρόοδο της κοινωνίας και του τόπου.
Στην εκδήλωση που έγινε στο μνημείο στο Σταυράκι, λίγα μέτρα μακριά από τον τόπο εκτέλεσης την κεντρική ομιλία έκανε ο Δήμαρχος Μωυσής Ελισάφ ενώ παρέστησαν η βουλευτής Μερόπη Τζούφη, ο Πρύτανης Τριαντάφυλλος Αλμπάνης, αντιδήμαρχοι, εκπρόσωποι των τοπικών αρχών,εκπρόσωποι δημοτικών και περιφερειακών παρατάξεων, συλλόγων, μέλη των οικογενειών των εκτελεσθέντων κ.α
Ο Μ. Ελισάφ σημείωσε στην ομιλία του:
«Σήμερα επανέρχομαι γονυπετής και πάντα σχεδόν άλαλος διερωτώμαι: Ο εμφύλιος των όπλων είναι ήδη παρελθόν. Και ο πρόσφατος και οι παλαιότεροι. Η σκιά τους όμως συνεχίζει να είναι διαρκώς παρούσα. Διολισθαίνει και διαποτίζει διαμέσου της πολιτικής ολόκληρο το φάσμα των κανόνων συνύπαρξης. Γίνεται μέρος ή ο πυρήνας της κουλτούρας των διαλεγομένων. Μιας κουλτούρας που δεν αφήνει ίχνος περιθωρίου για την ύπαρξη του απέναντι και διαφορετικού. Που συχνά δεν διαθέτει ελάχιστο έστω σεβασμό απέναντι στην αλήθεια. Και στην πραγματικότητα που σε κάθε περίπτωση έχει και τον τελευταίο λόγο. Διερωτώμαι πάνω στο νόημα της θυσίας σας. Ποιος κακός δαίμονας της Ιστορίας απαίτησε να κοπεί το νήμα της ζωής σας πάνω στον ανθό της νιότης σας. Εν ονόματι ποιας απάνθρωπης, ανύπαρκτης και αστήρικτης βεβαιότητας απαιτήθηκε η θυσία σας;» ανέφερε μεταξύ άλλων.
Και πρόσθεσε: «Τους εμφυλίους τους πλήρωσε – και τους πληρώνει – η χώρα μας. Ιδιαίτερα τώρα που βιώνουμε και την πρόσθετη και πρωτόγνωρη κρίση του κορωνοιού, ο λόγος του Θουκυδίδη ‘έργω και δηλούσθαι τας τιμάς’ εύγλωττα υποδεικνύει και το περιεχόμενο του χρέους μας προς τη θυσία σας: Δικαιωματικά είμαστε κληρονόμοι του λαμπρού αρχαιοελληνικού πολιτισμού που στάθηκε το θεμέλιο ολόκληρο του δυτικού κόσμου. Ταυτόχρονα, όμως, οφείλουμε να αναλάβουμε το χρέος έμπρακτα να εφαρμόσουμε και τις υποθήκες που ο πολιτισμός αυτός μας παρέδωσε. Αν πράγματι θέλουμε να φράξουμε οριστικά τη διαιώνιση του κακού εαυτού μας ας τον κάνουμε προμετωπίδα της συνέχειάς μας. Αυτό είναι το χρέος μας».
Συγκινητικές στιγμές αποτέλεσαν η κατάθεση στεφάνου ή λίγων λουλουδιών από τις οικογένειες των εκτελεσθέντων και η παρουσία των εγγονών και δισέγγονων.
Η τελετή έκλεισε με τον εθνικό ύμνο, ενώ τηρήθηκαν όλα τα μέτρα πρόληψης για τη μετάδοση του κορωνοϊού.
ΦΙΛΗΜΩΝ ΚΑΡΑΜΗΤΣΟΣ
