Η βία κατά των γυναικών είναι μια διαχρονική πανδημία, έρχεται από τις πρώτες πατριαρχικές κοινωνίες και να συνεχίζει να μαστίζει και τον 21ο αιώνα.
Η Διεθνής Ημέρα για την Εξάλειψη της Βίας κατά των γυναικών είναι μια αφορμή να αναλογιστούμε την ευθύνη όλων μας σε ένα τραγικό φαινόμενο που συνιστά κατάφωρη παραβίασης των ανθρωπίνων δικαιωμάτων.
Οι Διεθνείς Συμβάσεις αναδεικνύουν τη βία κατά των γυναικών και των κοριτσιών ως μορφή διάκρισης, η οποία εμποδίζει σοβαρά την ικανότητα τους να απολαμβάνουν τα δικαιώματα και τις ελευθερίες τους σε ισότιμη βάση με τους άνδρες. Σύμφωνα με τον Οργανισμό Θεμελιωδών Δικαιωμάτων της Ευρωπαϊκής Ένωσης (FRA):
μία στις τρεις γυναίκες έχει βιώσει σωματική ή/και σεξουαλική βία από την ηλικία των δεκαπέντε ετών
το 75% των γυναικών έχουν δεχθεί σεξουαλική παρενόχληση στον επαγγελματικό τους βίο
το ετήσιο κόστος από την έμφυλη βία στην Ευρωπαϊκή Ένωση έχει υπολογιστεί ότι ξεπερνάει το αστρονομικό ποσό των 225 δισεκατομμυρίων ευρώ.
Στη χώρα μας η κακή διαχείριση της πανδημίας από την κυβέρνηση, η αύξηση της γυναικείας ανεργίας λόγω των αντεργατικών νομοθετικών ρυθμίσεων, τα αρνητικά νομοσχέδια για τη ρύθμιση διαζυγίου και επιλέλειας των τέκνων αλλά και οι σημερινές ανάγκες που έχουν διαπιστωθεί στο πεδίο της ισότητας των φύλων ανέδειξαν την ένταση, και το μέγεθος της έμφυλης βίας στην καθημερινή ζωή πολλών γυναικών.
Ακραία μορφή έμφυλης βίας αποτελεί η γυναικοκτονία. Η γυναικτονία είναι ένα ιδιαίτερα ειδεχθές έγκλημα στο οποίο πρέπει να υπάρχει το μοτίβο του φόνου με βάση το φύλλο. Ο λόγος της αντίδρασης στον ορισμό της γυναικοκτονίας δεν είναι γλωσσικός αλλά βαθιά πολιτικός και κοινωνικός. Ο γενικός όρος ανθρωποκτονία συσκοτίζει την ιδιαιτερότητα και την γενεσιουργό αιτία του εγκλήματος, που είναι η έμφυλη ανισότητα. Το έγκλημα σχετίζεται με την αντίληψη ότι : η γυναίκα είναι κατώτερη από τον άνδρα, ότι είναι κτήμα του, χωρίς δικαίωμα στην προσωπική ζωή, χωρίς δικαίωμα στην αυτοδιάθεση του σώματός της. Επίσης αποτελεί ακραία εμφάνιση του σεξισμού, τους μισογυνισμού, της πατριαρχίας, ενώ αποκρύπτεται το γεγονός της συστηματικότητας και της συχνότητας του εγκλήματος. Είναι η κορύφωση της έμφυλης βίας, διότι το έγκλημα έχει διτή σημασία εκτός από την αφαίρεση της χωής του ανθρώπου-γυναίκα έχει και το έμφυλο στοιχείο και για τον λόγο αυτό δεν είναι μια απλή γυναικτονία.
Στην χώρα μας, μέσα στο 2021 ήδη είχαμε 13 γυναικτονίες. Δυστυχώς όμως, παρά την έξαρση των γυναικοκτονιών το νομικό μας σύστημα, όπως έδειξε και η πρόσφατη συζήτηση στη βουλή για την αλλαγή του Ποινικού Κώδικα και την μη αποδοχή από την Κυβέρνηση, της πρότασης που κατέθεσε ο ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ να ενταχθεί ο όρος «γυναικοκτονία» στον Ποινικό μας Κώδικα – αίτημα και των φεμινιστικών και γυναικείων κινημάτων, φορέων και λειτουργών της Δικαιοσύνης -, δεν αναγνωρίζει τον όρο αυτό, γεγονός αυτό συσκοτίζει τα κίνητρα και τις επιπτώσεις του εγκλήματος κι έτσι για άλλη μια φορά το νομικό σύστημα αποδεικνύεται στη χώρα μας όπως και στις άλλες χώρες, ανίκανο να προστατέψει τις γυναίκες.
Το βέβαιο είναι πως η έμφυλη βία εξακολουθεί να αναπαράγεται σε κάθε χώρα και πολιτισμό, προκαλώντας θανάτους γυναικών, καθώς και βαριές σωματικές και ψυχικές απώλειες στις ζωές τους, των οικογενειών τους και της κοινωνίας γενικότερα. Η αντιμετώπιση της βίας σε βάρος των γυναικών εξακολουθεί και παραμένει σοβαρό κοινωνικό και πολιτικό ζήτημα, με σημαντικό αντίκτυπο για τη δημοκρατία, την ανάπτυξη και την κοινωνική συνοχή.
Απαιτούμε:
– την αναγνώριση και την αποδοχή αυτών των φόνων ως εγκλημάτων μίσους με σεξιστικά κίνητρα και την ένταξη του όρου «Γυναικοκτονία» ως διακριτό έγκλημα στον Ποινικό μας Κώδικα.
– την αναγνώριση και την αποδοχή των γυναικοκτονιών ως εγκλημάτων κατά της ανθρωπότητας, λόγω του μεγέθους των συγκεκριμένων δολοφονιών παγκόσμια.
Αγωνιζόμαστε και Διεκδικούμε:
Πλήρη εφαρμογή της Σύμβασης της Κωνσταντινούπολης (ν.4531/2018)
Επέκταση, αναβάθμιση και μονιμότητα των Συμβουλευτικών Κέντρων, των Ξενώνων φιλοξενίας και της Γραμμής SOS 15900 για τη στήριξη των γυναικών (ν.4604/2019).
Μονιμοποίηση όλων των εργαζομένων στις δομές.
Ίδρυση πανελλαδικά, των Γραφείων Αντιμετώπισης Ενδοοικογενειακής Βίας στα Αστυνομικά Τμήματα και στελέχωση με εξειδικευμένο προσωπικό.
Ενίσχυση και διεύρυνση του ωραρίου όλο το 24ωρο και όλες τις μέρες του χρόνου της Ιατροδικαστικής Υπηρεσίας.
Οικονομική και νομική στήριξη γυναικών και παιδιών που δραπετεύουν από την ενδοοικογενειακή βία.
Χορήγηση ασύλου στα σύνορα σε προσφύγισσες που καταγγέλλουν βία και βιασμούς είτε στις χώρες που έφυγαν είτε στη διάρκεια του ταξιδιού τους.
Κατάργηση του νόμου για την υποχρεωτική συνεπιμέλεια (ν.4800/2021) που αναγκάζει τις γυναίκες και τα παιδιά να παραμένουν σε γεωγραφική εγγύτητα με τους κακοποιητές.
Πλήρη εφαρμογή της Σύμβασης 190 της ΔΟΕ για τη βία και την παρενόχληση στον κόσμο της εργασίας, στον δημόσιο και ιδιωτικό τομέα.
Ουσιαστική εισαγωγή της οπτικής του φύλου και σεξουαλικότητας στην εκπαιδευτική διαδικασία με την αντίστοιχη επιμόρφωση των εκπαιδευτικών.
Εφαρμογή μέτρων για την προώθηση της ισότητας των φύλων στα μέσα μαζικής ενημέρωσης, στη διαφήμιση και στις αρμοδιότητες του Εθνικού Συμβουλίου Ραδιοτηλεόρασης (άρθρο 24 ν.4604/2019). Να σταματήσει η αναπαραγωγή των στερεοτύπων και του σεξισμού από τα ΜΜΕ.
Συντασσόμαστε με την απόφαση του Ευρωκοινοβουλίου να συμπεριληφθεί η βία με βάση το φύλο ως έγκλημα στο ευρωπαϊκό δίκαιο και να θεσπιστεί μια ολοκληρωμένη ευρωπαϊκή οδηγία για την καταπολέμηση της έμφυλης βίας.
