Τρίτη 16.12.2025
More

    Οι Βερμούδες κρύβουν ένα γεωλογικό φαινόμενο χωρίς προηγούμενο στον πλανήτη

    Για δεκαετίες, οι Βερμούδες συνδέονταν στη φαντασία με το μυστηριώδες Τρίγωνο, λόγω των ανεξήγητων εξαφανίσεων πλοίων και αεροσκαφών. Σήμερα, όμως, οι επιστήμονες στρέφουν την προσοχή τους κάτω από τον ωκεάνιο πυθμένα, όπου μια πρωτοφανής γεωλογική δομή έρχεται να ανατρέψει όσα γνωρίζαμε για τον ωκεάνιο φλοιό.

    Σύμφωνα με μελέτη που δημοσιεύθηκε στο Geophysical Research Letters, εντοπίστηκε ένα τεράστιο στρώμα πετρωμάτων πάχους άνω των 20 χλμ., κρυμμένο βαθιά κάτω από τον Ατλαντικό Ωκεανό — κάτι που δεν έχει παρατηρηθεί πουθενά αλλού στη Γη. Το στρώμα αυτό βρίσκεται κάτω από τον ωκεάνιο φλοιό αλλά πάνω από τον μανδύα, σε αντίθεση με τη συνήθη δομή της Γης. Όπως εξηγεί ο σεισμολόγος Γουίλιαμ Φρέιζερ από το Carnegie Science: «Κανονικά, κάτω από τον ωκεάνιο φλοιό περιμένουμε να βρούμε απευθείας τον μανδύα. Στις Βερμούδες υπάρχει ένα ενδιάμεσο στρώμα που δεν θα έπρεπε να είναι εκεί».

    Οι επιστήμονες εκτιμούν ότι η γιγαντιαία αυτή δομή σχηματίστηκε πριν από περίπου 31 εκατομμύρια χρόνια, κατά την περίοδο έντονης ηφαιστειακής δραστηριότητας στην περιοχή. Το υλικό του μανδύα πιθανώς εισχώρησε στον φλοιό και «πάγωσε», δημιουργώντας μια πυκνή «πλάκα» που ανυψώνει τον ωκεάνιο πυθμένα κατά περίπου 500 μέτρα, εξηγώντας γιατί οι Βερμούδες βρίσκονται ψηλότερα από τις γύρω περιοχές του Ατλαντικού.

    Σε αντίθεση με άλλα νησιωτικά συμπλέγματα, όπως η Χαβάη, οι Βερμούδες δεν παρουσιάζουν ενεργό ηφαιστειακή δραστηριότητα εδώ και δεκάδες εκατομμύρια χρόνια, και ωστόσο το «ωκεάνιο εξόγκωμα» παραμένει εκεί. Ορισμένοι γεωλόγοι συνδέουν τη δομή με την αρχαία υπερήπειρο Παγγαία, καθώς τα ηφαιστειακά πετρώματα των Βερμούδων προέρχονται από βαθιά στρώματα του μανδύα πλούσια σε άνθρακα που πιθανώς «παγιδεύτηκαν» κατά τον σχηματισμό της Παγγαίας.

    Οι ερευνητές εξετάζουν τώρα και άλλα νησιωτικά συμπλέγματα, προκειμένου να διαπιστώσουν αν παρόμοιες δομές υπάρχουν αλλού ή αν οι Βερμούδες αποτελούν μοναδική γεωλογική εξαίρεση. Όπως σημειώνει ο Φρέιζερ: «Μελετώντας ακραία φαινόμενα όπως αυτό, κατανοούμε καλύτερα τόσο τις σπάνιες όσο και τις συνηθισμένες διεργασίες που διαμορφώνουν τη Γη».

    ΜΗ ΧΑΣΕΤΕ

    ΔΗΜΟΦΙΛΗ