Μελέτη αποκαλύπτει νέα στοιχεία για τις αξιολάτρυετες, αλλά επικίνδυνες, αγριόγατες της άμμου
Οι αγριόγατες της άμμου φωτογραφήθηκαν για πρώτη φορά στη φύση πριν από μόλις επτά χρόνια. Όπως ήταν αναμενόμενο, οι εικόνες των μικροσκοπικών, τριχωτών ζώων έγιναν viral στο διαδίκτυο. Οι επιστήμονες γνωρίζουν ελάχιστα για το είδους και ήταν λίγοι όσοι γνώριζαν την υπάρξή τους.
Όμως, νεά έρευνα επιχειρεί να διευρύνει τις γνώσεις όσον αφορά στις χαριτωμένες αυτές γάτες, που ζουν στην έρημο. Τον Μάρτιο, μια τετραετής μελέτη για τις γάτες της άμμου δημοσιεύθηκε στο Journal of Arid Environments.
Παρέχει το μεγαλύτερο σύνολο δεδομένων σχετικά με την περιοχή κατοικίας τους και αποκαλύπτει πώς αυτές οι άγριες γάτες επιβιώνουν σε σκληρά, ξηρά περιβάλλοντα στη Βόρεια Αφρική, τη Μέση Ανατολή και τη νοτιοδυτική και κεντρική Ασία.
Εμφανισιακά, μοιάζουν με τους οικόσιτους συγγενείς τους, αλλά είναι ελαφρώς μικρότερες και έχουν μεγαλύτερα αυτιά για να ακούνε τη λεία τους. Αν και εξίσου αξιολάτρευτες, αυτές οι γάτες δεν είναι για χάδια. Είναι θανατηφόροι δολοφόνοι, με την έκθεση να βρίσκει αποδείξεις ότι κυνηγούν τρωκτικά και ερπετά, συμπεριλαμβανομένων δηλητηριωδών φιδιών.
«Τρώνε αρκετά (σ.σ. θηράματα) τη νύχτα για να πάρουν την ενέργειά τους και δεν πίνουν καθόλου υγρά» σημείωσε ο Δρ. Gregory Breton, διευθύνων σύμβουλος της Panthera France, της παγκόσμιας οργάνωσης για τη διατήρηση των αγριόγατων, και συγγραφέας της μελέτης. «Βασίζονται στο αίμα των θηραμάτων τους για να λάβουν υγρά και νερό».
Είναι, επίσης, εξαιρετικά αθόρυβες. Το χρώμα τους τις βοηθά να καμουφλαριστούν στο περιβάλλον της ερήμου, θάβουν τα περιττώματά τους και δεν αφήνουν υπολείμματα της λείας τους, ενώ η άμμος εξαφανίζει γρήγορα τα αποτυπώματα των ποδιών τους.
Σύμφωνα με τον ίδιο, τα στοιχεία αυτά τις βοήθησαν να παραμείνουν κρυμμένες για μεγάλο διάστημα. Παρόλο που το είδος καταγράφηκε για πρώτη φορά επιστημονικά το 1858 – αφού εντοπίστηκε στη βόρεια Σαχάρα από έναν Γάλλο στρατιώτη – από τότε έχουν δημοσιευτεί μόνο λιγοστά ερευνητικά άρθρα για αυτό, πολλά από τα οποία με ελάχιστα στοιχεία.
Ωστόσο, το μυστήριο γύρω από την αγριόγατα της άμμου είναι αυτό που παρακίνησε τον Breton και τον οδήγησε στη μελέτη του είδους από το 2013. «Είναι πολύ συναρπαστικό» δήλωσε, προσθέτοντας ότι η βαθύτερη κατανόηση του είδους θα μπορούσε να βοηθήσει στην προσπάθεια προστασίας του.
Διανύουν τεράστιες αποστάσεις
Η μελέτη, η οποία διεξήχθη σε συνεργασία μεταξύ της Panthera, του ζωολογικού κήπου της Κολωνίας και του ζωολογικού κήπου του Ραμπάτ, επικεντρώθηκε σε μια περιοχή καυτής ερήμου στο νότιο Μαρόκο, όπου οι θερμοκρασίες μπορεί να φτάσουν τους 50 βαθμούς Κελσίου.
Μια ομάδα πέντε ατόμων, συμπεριλαμβανομένων επιστημόνων και ενός κτηνιάτρου, αιχμαλώτισε και τοποθέτησε ειδικά κολάρα σε 22 γάτες της άμμου, τις παρακολούθησε και τις παρατήρησε κατά διαστήματα μεταξύ 2015 και 2019.
Τα αποτελέσματα ήταν εκπληκτικά, εξήγησε ο επιστήμονας συμπληρώνοντας πως από την έρευνά τους απερρίφθησαν «πολλές από τις υποθέσεις που είχαν γίνει προηγουμένως».
Η πρώτη αφορά στην περιοχή όπου ζουν και θηρεύουν. Προηγούμενες μελέτες έδειχναν ότι οι γάτες της άμμου κινούνται σε μια περιοχή έως και 50 τετραγωνικά χιλιόμετρα, αλλά η ομάδα του Breton έδειξε ότι η περιοχή τους είναι πολύ μεγαλύτερη. Καλύπτουν μια περιοχή έως και 1.758 τετραγωνικά χιλιόμετρα σε μόλις έξι μήνες. Η έκθεση σημειώνει, ακόμα, πως φαίνεται να διανύουν μεγαλύτερες αποστάσεις από οποιαδήποτε άλλη γάτα του μεγέθους τους, συμπεριλαμβανομένων των μαυροπόδαρων και των αφρικανικών αγριόγατων.
Στην πραγματικότητα, οι εμβέλειές τους ανταγωνίζονται ακόμη και αυτές των πολύ μεγαλύτερων γατών, όπως τα λιοντάρια, οι τίγρεις και οι λεοπαρδάλεις, εξήγησε ο Breton.
Διατρέχουν κίνδυνο
Τα ευρήματα της έκθεσης θα μπορούσαν να έχουν σοβαρές επιπτώσεις στην κατάσταση προστασίας τους είδους.
Επί του παρόντος, η Διεθνής Ένωση για τη Διατήρηση της Φύσης (IUCN) τις έχει κατατάξει στον κατάλογο των ειδών που εμπνέουν «μικρότερη ανησυχία», αλλά οι νέες πληροφορίες σχετικά με το εύρος της περιοχής κατοικίας τους μπορεί να σημαίνουν ότι ο πληθυσμός είναι μικρότερος. Οι συντάκτες της έρευνας, λοιπόν, καλούν την IUCN να επανεξετάσει την καταχώριση της γάτας της άμμου.
Ο Breton πιστεύει ότι οι γάτες της άμμου μπορεί να κινδυνεύουν περισσότερο από ό,τι θεωρούνταν προηγουμένως, «δεδομένης της περιοχής εξάπλωσής τους, των περιορισμένων πόρων και του εύθραυστου οικοσυστήματος».
Ο ίδιος σημείωσε ότι ο βιότοπός τους στην έρημο είναι εξαιρετικά ευάλωτος στην κλιματική αλλαγή. Υπάρχουν, επίσης, τοπικές απειλές όπως τα ποιμενικά σκυλιά, που μερικές φορές τις σκοτώνουν, αλλά και παράνομη εμπορία τους.
Με πληροφορίες από CNN
