Οι ειδικοί προβλέπουν ότι η τρύπα θα μπορούσε να κλείσει τελείως περίπου το 2066 στην Ανταρκτική, το 2045 στην Αρκτική και το 2040 στον υπόλοιπο κόσμο
Έχουν περάσει τέσσερις δεκαετίες από τότε που οι επιστήμονες ανακάλυψαν την ολοένα και μεγαλύτερη τρύπα στο στρώμα του όζοντος της Γης. Ωστόσο, μια νέα, πολλά υποσχόμενη μελέτη αποκάλυψε ότι αυτή η προστατευτική ασπίδα – που βρίσκεται περίπου 32 χιλιόμετρα πάνω από την επιφάνεια του πλανήτη μας – ενδέχεται να βρίσκεται σε καλό δρόμο προς την αποκατάστασή της.
Εμπειρογνώμονες από τον Παγκόσμιο Μετεωρολογικό Οργανισμό (WMO) αναφέρουν ότι το 2024, σε σύγκριση με τα προηγούμενα έτη, η συνολική κάλυψη του στρατοσφαιρικού όζοντος ήταν υψηλότερη σε μεγάλο μέρος του πλανήτη.
Επιπλέον, η τρύπα του όζοντος που εμφανίζεται κάθε άνοιξη πάνω από την Ανταρκτική ήταν πολύ μικρότερη από τον μέσο όρο της περιόδου 1990-2020.
«Η τρύπα του όζοντος κλείνει και το στρώμα θεραπεύεται», δήλωσε ο Αντόνιο Γκουτέρες, Γενικός Γραμματέας των Ηνωμένων Εθνών. «Αυτό το επίτευγμα μας υπενθυμίζει ότι όταν οι χώρες λαμβάνουν υπόψη τις προειδοποιήσεις της επιστήμης, η πρόοδος είναι εφικτή».
Εάν η πρόοδος συνεχιστεί με τον τρέχοντα ρυθμό, η τρύπα του όζοντος θα μπορούσε σύντομα να επιστρέψει στο πώς ήταν την δεκαετία του 1980, όταν πρωτοεμφανίστηκε.
Οι ειδικοί προβλέπουν ότι η τρύπα θα μπορούσε να κλείσει τελείως περίπου το 2066 στην Ανταρκτική, το 2045 στην Αρκτική και το 2040 στον υπόλοιπο κόσμο.
Το στρώμα του όζοντος είναι το «φυσικό αντηλιακό» της Γης που προστατεύει τους ανθρώπους, τα φυτά και τα ζώα φιλτράροντας την επιβλαβή ακτινοβολία UV-B από τις δυνατές ακτίνες του Ήλιου.
Χωρίς αυτό, θα διατρέχαμε σημαντικά αυξημένο κίνδυνο καρκίνου του δέρματος, καταρράκτη και βλάβης του οικοσυστήματος λόγω της υπερβολικής έκθεσης στην υπεριώδη ακτινοβολία.
Παγκόσμιος Μετεωρολογικός Οργανισμός (WMO)
Πότε εμφανίστηκε για πρώτη φορά η τρύπα του όζοντος
Οι επιστήμονες εξέφρασαν για πρώτη φορά ανησυχίες σχετικά με την επίδραση των ανθρωπογενών χημικών ουσιών, γνωστών ως χλωροφθοράνθρακες (CFC), στο στρώμα του όζοντος, την δεκαετία του 1970. Οι χλωροφθοράνθρακες χρησιμοποιούνταν σε μια σειρά καθημερινών προϊόντων, όπως στα ψυγεία, στα κλιματιστικά, στον αφρός πυρόσβεσης και ακόμη και στη λακ.
Το 1987 υπογράφηκε μια διεθνής συνθήκη, το «Πρωτόκολλο του Μόντρεαλ», που οδήγησε στη σταδιακή κατάργηση πάνω από το 99% αυτών των χημικών ουσιών. Ωστόσο, ήταν πολύ αργά, καθώς είχε ήδη εμφανιστεί μια τεράστια τρύπα στο στρώμα του όζοντος πάνω από την Ανταρκτική.
Πέρα από τους χλωροφθοράνθρακες, η τρύπα του όζοντος διατηρήθηκε ανοιχτή και λόγω της υπερθέρμανσης του πλανήτη.
«Μια παρενέργεια της υπερθέρμανσης του πλανήτη είναι η ελαφρά πτώση της θερμοκρασίας στο στρώμα του όζοντος», εξήγησε η Βρετανική Υπηρεσία Ανταρκτικής.
«Αυτό σημαίνει ότι μπορούν να σχηματιστούν περισσότερα στρατοσφαιρικά σύννεφα πάνω από την Ανταρκτική, καθυστερώντας έτσι την αποκατάσταση της τρύπας του όζοντος».
