Οι «ρίζες» της ανθρώπινης καινοτομίας παραδοσιακά εντοπίζονταν στα εύκρατα κλίματα της Ευρώπης ή τις ακτές και τα λιβάδια της Αφρικής-, ωστόσο, πιο ακραία περιβάλλοντα, όπως τα τροπικά δάση της Ασίας, σε μεγάλο βαθμό παραβλέπονταν, παρά τη μακρά ιστορία ανθρώπινης παρουσίας.
Στη Σρι Λάνκα βρέθηκαν τα αρχαιότερα απολιθώματα του Homo sapiens στη νότια Ασία, ενώ επίσης φιλοξενεί ξεκάθαρα στοιχεία ανθρώπινης παρουσίας και χρήσης τροπικών περιβαλλόντων εκτός Αφρικής από 48.000-3.000 χρόνια πριν, αντικρούοντας την ιδέα πως τα συγκεκριμένα περιβάλλοντα αποτέλεσαν «φράγματα» για τη μετανάστευση των ανθρώπων της Πλειστοκαίνου.
Το ερώτημα ωστόσο εξακολουθεί να υφίσταται: Πώς κατάφερναν οι άνθρωποι να βρίσκουν πόρους στα τροπικά δάση;
Ευρήματα στην Ευρώπη, όπως βραχογραφίες, γλυπτά σε οστά, εργαλεία από κόκαλα, ρούχα κ.α. θεωρούνταν συχνά ως τα κορυφαία δείγματα πολιτιστικής εξέλιξης της Ύστερης Πλειστοκαίνου.
Αυτές οι καινοτομίες και τεχνολογίες εκλαμβάνονταν ως βασικοί μηχανισμοί επιβίωσης, που χρησιμοποιούνταν από πληθυσμούς που αντιμετώπιζαν ψυχρότερα κλίματα.
Στο μεταξύ, ανακαλύψεις αρχαιότερων τόξων και βελών, καθώς και ιχνών συμπεριφορών καλλιτεχνικής ή συμβολικής φύσης στα λιβάδια ή τις ακτές της Αφρικής έχουν οδηγήσει στο συμπέρασμα πως η σαβάνα και τα θαλάσσια περιβάλλοντα ήταν οι κινητήριες δυνάμεις πίσω από τους πρώιμους πειραματισμούς των ανθρώπων της Πλειστοκαίνου στις εξελικτικές τους πατρίδες.
Όπως σημειώνει ο Πάτρικ Ρόμπερτς, ένας εκ των ερευνητών, αυτές οι αντιλήψεις σήμαιναν πως άλλα τμήματα της Αφρικής, της Ασίας, της Αυστραλασίας και της Αμερικής έτειναν να παραγκωνίζονται συχνά σε συζητήσεις σχετικά με την προέλευση της υλικής κουλτούρας- όπως πχ μέθοδοι κυνηγιού με βλήματα ή πολιτιστικής φύσης καινοτομίες.
Όπως και να έχει, τα τελευταία χρόνια έχουν δείξει πώς άνθρωποι της περιόδου καταλάμβαναν και προσαρμόζονταν σε ένα μεγάλο εύρος αφιλόξενων περιβαλλόντων καθώς μετανάστευσαν πέρα από την Αφρική- από ερήμους μέχρι υψηλά υψόμετρα και τροπικά δάση όπως της Σρι Λάνκα.
Η νέα αυτή έρευνα δείχνει πως οι αρχαιολόγοι δεν μπορούν πλέον να συνδέουν συγκεκριμένες τεχνολογικές, συμβολικές ή πολιτιστικές εξελίξεις ανθρώπων της Πλειστοκαίνου με μεμονωμένες περιοχές ή περιβάλλοντα, όπως υπογραμμίζουν οι ερευνητές.
