Το γιγαντιαίο παγόβουνο, με την ονομασία A68a, έσπασε αλλά παρά την αποκόλληση τμημάτων του, εξακολουθεί να έχει σημαντικό όγκο
Οι τελευταίες δορυφορικές εικόνες από την Τρίτη, αποκαλύπτουν σημαντικές ρωγμές, με τεράστια κομμάτια πάγου να αρχίζουν να διαχωρίζονται και να απομακρύνονται το ένα από το άλλο.
Το A68a, το οποίο δημιουργήθηκε στην Ανταρκτική το 2017, επιπλέει προς την ακτή του νησιού της Νότιας Τζόρτζια.
Οι ειδικοί παρακολουθούν για να δουν αν μπορεί να καταλήξει σε ρηχά νερά.
Αν συνέβαινε αυτό θα μπορούσε να προκαλέσει προβλήματα στους πιγκουίνους και τις φώκιες της Βρετανικής Υπερπόντιας Επικράτειας καθώς αναζητούν τροφή.
Αυτοί οι θηρευτές πρέπει να τρέφονται όχι μόνο οι ίδιοι, αλλά να θρέψουν και τους νεοσσούς του ειδικά τώρα που ξεκινά η περίοδος αναπαραγωγική αιχμής.
Icebergs A-68E and A68-F Calve from Iceberg A-68A in the South Atlantic Ocean! pic.twitter.com/ymUjU74P7Q
— U.S. National Ice Center (@usnatice) December 22, 2020
Η Βασιλική Πολεμική Αεροπορία πέταξε με αεροπλάνο πάνω από το ένα τμήμα που αποκολλήθηκε, για να αξιολογήσει την κατάσταση.
Η στρατιωτική πτήση πραγματοποιήθηκε αμέσως μετά από την αποκόλληση ενός νέου τμήματος, του A68d, που έσπασε από το κύριο μπλοκ, αλλά πριν από το μεγάλο γεγονός του κατακερματισμού του παγόβουνου την Τρίτη.
Ουσιαστικά το A68a χωρίστηκε σε τρία τμήματα.
Το προσωπικό του Nerc Center for Polar Observation and Modeling (CPOM) στο Πανεπιστήμιο του Leeds του Ηνωμένου Βασιλείου, εξέτασε το μεταβαλλόμενο σχήμα του A68a.
Έχουν χρησιμοποιήσει τέσσερα ξεχωριστά δορυφορικά συστήματα για να εξετάσουν όχι μόνο την εξελισσόμενη περιοχή του παγωμένου μπλοκ αλλά και το πάχος του.
Αυτό που ξεκίνησε ως μεγαθήριο με μέγεθος 5.664 τετραγωνικά χιλιόμετρα (περίπου το ένα τέταρτο της περιοχής της Ουαλίας) έχει πλέον μειωθεί στα 2.606 τετραγωνικά χιλιόμετρα.
Τα προφίλ του ύψους του παγόβουνου πάνω από την επιφάνεια του ωκεανού έχουν επίσης καταγραφεί από το διαστημικό σκάφος CryoSat-2 της Ευρώπης και IceSat-2 της Αμερικής. Η γνώση αυτή επιτρέπει στους επιστήμονες να υπολογίσουν το σχέδιό του, αυτό το κρυμμένο μέρος κάτω από την γραμμή του ίσαλου.
Όταν «γεννήθηκε» το παγόβουνο πριν από τρία χρόνια σχεδόν είχε πάχος 232 μέτρα κατά μέσο όρο, με το παχύτερο τμήμα του να υπολογίζεται στα 285 μέτρα.
Σήμερα, το υπόλοιπο A68a είναι 32 μέτρα πιο λεπτό σε γενικές γραμμές, αν και υπάρχουν μέρη όπου το πάχος έχει μειωθεί πάνω από 50 μέτρα. Το μεγάλο ερώτημα, φυσικά, είναι αν το πολύ μειωμένο παγόβουνο εξακολουθεί να έχει τη δυνατότητα να γειωθεί στη Νότια Τζόρτζια.
Με μια ακόμη υπάρχουσα βυθισμένη καρίνα 206 μέτρων στο πιο πυκνό σημείο, αυτό παραμένει μια ρεαλιστική πιθανότητα.
Προς το παρόν, όλα τα θραύσματα έχουν παρασυρθεί σε μια ταχεία ροή νερού που είναι γνωστή ως το νότιο τμήμα της Ανταρκτικής Circumpolar. Αυτό είναι πιθανό να συγκεντρώσει τα κομμάτια του πάγου γύρω από τη Νότια Τζόρτζια και στη συνέχεια να τα κατευθύνει προς τα βόρεια.
Είναι ενδιαφέρον ότι το μετρούμενο πάχος των δύο μεγάλων θραυσμάτων που αποκολλήθηκαν από το A68a την Τρίτη, τα A68e και A68f, είναι λεπτότερο κατά περίπου 50 μέτρα. Αυτό θα επέτρεπε στα αποκομμένα τμήματα του πάγου ενδεχομένως να πλησιάσουν πολύ περισσότερο τις ακτές του νησιού.
Σύμφωνα με τους ειδικούς ο μέσος ρυθμός τήξης του A68 ήταν 2,5 εκατοστά την ημέρα και το παγόβουνο «ρίχνει» τώρα 767 κυβικά μέτρα γλυκού νερού ανά δευτερόλεπτο στον γύρω ωκεανό. Αυτό ισοδυναμεί με 12 φορές την εκροή του ποταμού Τάμεση της Αγγλίας.
Ωστόσο, για τους παρατηρητές η αποκόλληση δεν αποτέλεσε έκπληξη. Αναμένουν δε, μία ακόμη πιο εντυπωσιακή στο μέλλον.
Καθώς τα παγωμένα μπλοκ μετακινούνται σε θερμότερες συνθήκες αέρα, θα δημιουργούνται άφθονα λιωμένα κομμάτια στην επιφάνεια του πάγου. Αυτά τα νερά θα αναγκαστούν στη συνέχεια να περάσουν μέσα από ρωγμές απομακρύνοντας ακόμη πιο μακριά τα κομμάτια του πάγου.
Με πληροφορίες του BBC
