Τα φυλλάδιά τους οι υποψήφιοι τα αφήνουν στις πόρτες των πολυκατοικιών. Παλιά τα έστελναν και με το ταχυδρομείο ακόμα αλλά ποιος στέλνει γράμματα πια-αν και δεν θα ήταν άσχημη μία γραπτή επικοινωνία του υποψήφιου. Θα είχε και τη μορφή κάποιας δέσμευσης.
Δεν είναι πάντως σίγουρο αν στις εκλογές χωράνε ακόμα τα κείμενα ή έχει δοθεί μεγαλύτερος χώρος στην εικόνα και τον προφορικό λόγο.
Σίγουρα οι νέοι έχουν άλλα κανάλια ενημέρωσης πια και παίζουν μεγαλύτερο ρόλο τα βίντεο, το δίκτυο και τα έξυπνα μηνύματα με εικόνες.
Από την άλλη οι συνεντεύξεις στις εφημερίδες, τα προγραμματικά κείμενα έστω και στις ιστοσελίδες, τα κείμενα δηλαδή τα βαριά με τις χιλιάδες λέξεις, μοιάζει να λειτουργούν σαν δεσμεύσεις. Για ένα μικρότερο ίσως κοινό, για ηλικίες άνω των 45, αλλά για πολίτες με μεγαλύτερη επιρροή στην κοινότητα που μπορούν να διαδώσουν το μήνυμα.
Φαίνεται όμως ότι το βασικότερο πρόβλημα πια είναι να κινήσεις το ενδιαφέρον των πολιτών και να πάνε και στην κάλπη. Γιατί πολλοί δεν ψηφίζουν καν. Κάτι που μειώνει τη δύναμη της αντιπροσωπευτικής δημοκρατίας και μεγαλώνει την απόσταση μεταξύ κομμάτων και κοινωνίας. Που σημαίνει ότι κάθε μορφή πολιτικού λόγου είναι καλοδεχούμενη.
ΦΙΛΗΜΩΝ ΚΑΡΑΜΗΤΣΟΣ
