Πέμπτη 16.01.2025
More

    Αποχρώσεις

    Μία πολιτική επιλογή για την Προεδρία της Δημοκρατίας

    Η επιλογή του Κυριάκου Μητσοτάκη να στραφεί προς τον Κώστα Τασούλα για Πρόεδρο της Δημοκρατίας, είναι φανερό με ευκολία, ότι αποτελεί μία ασφαλή επιλογή σε μία περίοδο έντονων μεταβολών και αβεβαιοτήτων, κάτι που επισημάνθηκε σαφώς και στο τηλεοπτικό του μήνυμα.

    Και πρέπει να γίνει αντιληπτή ως μία πολιτική απόφαση όπως πολιτικές ήταν και όλες οι αποφάσεις που είχαν προηγηθεί στο παρελθόν για την επιλογή του Προέδρου. Έχει σημασία να το θυμόμαστε αυτό, γιατί τότε βγαίνουν και ορθότερα συμπεράσματα.

    Σε ποια φάση είμαστε τώρα. Η ΝΔ επιλέγει ένα κομματικό της στέλεχος για μία ύψιστη θέση, γιατί ενδιαφέρεται κατ’αρχάς για αυτό καθ’ αυτό το κόμμα και τη διατήρησή του στην εξουσία ως πολιτικού χώρου, αλλά και γιατί ενδιαφέρεται ευρύτερα- κι ας το προσέξουμε αυτό- για τη συνολική ανασύνταξη του χώρου της ελληνικής κεντροδεξιάς και συντηρητικής παράταξης και πέραν της ΝΔ- ως μίας ενεργούς, ισχυρής πολιτικής δύναμης που θα παίζει κεντρικό ρόλο στις πολιτικές εξελίξεις για πολλά χρόνια ακόμα.

    Είναι μία «ασφαλής» επιλογή μεν, δίνει όμως και πολιτικά μηνύματα και για το μέλλον με ορίζοντα το 2027 και τις εθνικές εκλογές.

    Ο Κυριάκος Μητσοτάκης στέλνει το μήνυμα ότι η ελληνική κεντροδεξιά με το πυκνό ιδεολογικό της προφίλ, το πρόγραμμά της που αναπτύσσει ήδη από το 2019 και τη σταθερή σχέση δικτύωσης και συμμαχιών που έχει μέσα στην κοινωνία, μπορεί να αποτελέσει σταθεροποιητικό παράγοντα με προοπτικές.

    Ο Κώστας Τασούλας έχει αποδείξει δε, ότι συμβάλλει με τη στάση του στην πολιτική σταθερότητας κάτι που μπορεί να είναι κρίσιμο ιδιαίτερα αν προκύψουν μείζονες εθνικές προκλήσεις (Κυπριακό, ελληνοτουρκικά κ.α) σε έναν κόσμο που όλα γίνονται πιθανά πλέον.

    Κι επιπλέον, η βασική πηγή ανησυχίας για τη ΝΔ είναι το τμήμα εκείνο της βάσης της που πλήττεται από την ακρίβεια και την προοπτική της φτώχειας και βλέπει προς τα ακροδεξιά. Προς αυτό το τμήμα στρέφει το ενδιαφέρον της η ΝΔ ενόψει των εκλογών.

    Υπάρχει θεωρητικά και ένα μέρος του εκλογικού σώματος που τοποθετείται στο κέντρο, έχει πιο φιλελεύθερες ιδέες και καλύτερα εισοδήματα ώστε να μην ανησυχεί από την κρίση που απειλεί τα φτωχοποιημένα κοινωνικά στρώματα. Μέχρι τώρα έχει δείξει ότι βλέπει στη ΝΔ έναν ικανοποιητικό εκπρόσωπο και δεν στρέφει ακόμα το βλέμμα του αλλού.

    Αυτό το τμήμα βλέπει εκ του μακρόθεν προς το παρόν και το ΠΑΣΟΚ που κάνει την επιλογή της αναμονής, του να μένει εκτός της κεντρικής πολιτικής αντιπαράθεσης. Στην περίπτωση όμως της Προεδρίας έχασε την ευκαιρία και μένει μετέωρο κάτι που δείχνει και τις δυσκολίες που έχει το να μην τοποθετείσαι στα δύσκολα. Ο παλιός «Τρίτος Δρόμος» της ευρωπαϊκής σοσιαλδημοκρατίας κάπως έτσι απέτυχε.

    Η περίπτωση της αριστεράς τώρα δείχνει ότι είναι πια μειοψηφική δύναμη αφού δεν έχει τη δύναμη να βρει πλειοψηφίες για τις δικές της υποψηφιότητες.

    Οι αδυναμίες που επέδειξε το ΠΑΣΟΚ και η Αριστερά κυρίως του ΣΥΡΙΖΑ, σε αυτήν τη φάση, δείχνουν κι ότι τελικά ο Κ. Μητσοτάκης διατηρεί την πρωτοκαθεδρία στις εξελίξεις και τη δύναμη των επιλογών. Εκφράζοντας και μία μεγαλύτερη κοινωνική συμμαχία η οποία ουδόλως πια ενδιαφέρεται για το πόσο δεξιά έχει στραφεί το καράβι. Αλλά αυτό είναι ένα πιο στενά πολιτικό στοιχείο. Η ευρύτερη εικόνα βλέπει πιο πέρα από την εκλογή του νέου Προέδρου της Δημοκρατίας τον Φεβρουαρίου. Έπονται κι άλλες σημαντικές πολιτικές εξελίξεις που ενδέχεται να αλλάξουν ριζικά το σκηνικό.

    ΦΙΛΗΜΩΝ ΚΑΡΑΜΗΤΣΟΣ

    Από την εφημερίδα «ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ»

    ΜΗ ΧΑΣΕΤΕ

    ΔΗΜΟΦΙΛΗ