Να μην χαθεί η εμπιστοσύνη στο ΕΣΥ
Οι διαμαρτυρίες των γιατρών και των νοσηλευτών για την κατάσταση στα νοσοκομεία είναι συνεχείς και κρατάνε επί πολλά χρόνια. Και δείχνουν κάτι, παρόλο που από την κυβέρνηση προσπαθούν να τις υποβαθμίσουν ως συνδικαλιστικές ή… κομμουνιστικές.
Κι αυτό που δείχνουν είναι ότι υπάρχει πρόβλημα.
Το πρόβλημα είναι διπλό: Από τη μία όσοι εργάζονται μέσα στα νοσοκομείο δέχονται μεγάλο βάρος εργασίας. Από την άλλη ο κόσμος καταλαβαίνει ότι για να έχει την υγεία του πρέπει να βάζει όλο και πιο βαθιά το χέρι στην τσέπη. Τα φάρμακα ακριβαίνουν συνέχεια ενώ όλο και πιο συχνά χρειάζεσαι να προσφύγεις στον ιδιωτικό τομέα είτε για εξετάσεις είτε για ιατρική φροντίδα. Κι αυτό γιατί επιπλέον έχει υποχωρήσει πολύ η πρωτοβάθμια υγεία που λειτουργεί ακριβώς και ως πρώτη υποδοχή σε όλη την επικράτεια του ασθενή ώστε να μην πηγαίνει κατευθείαν στο νοσοκομείο.
Για την υποστελέχωση στα νοσοκομεία η εμπειρία εκ των έσω είναι σαφής ό,τι κι αν λένε οι αριθμοί που κατά καιρούς χρησιμοποιεί το υπουργείο. Και δεν μιλάμε για το αν καλύπτονται τα οργανογράμματα για το προσωπικό, τα οποία έχουν περικοπεί έτσι κι αλλιώς την τελευταία δεκαετία και μετά την κρίση και τα μνημόνια. Υπάρχουν σήμερα κλινικές που λειτουργούν στα όρια με το απαραίτητο ελάχιστο προσωπικό. Και τα κενά στην εφημέρευση τα καλύπτουν με εντολές μετακίνησης γιατρών από άλλες περιοχές. Για αυτό διαμαρτυρήθηκαν πρόσφατα για μία ακόμα φορά στην Άρτα.
Κι ας δούμε τι συνέπειες που έχει αυτή η κατάσταση. Που όταν προκηρύσσεται μία θέση ιατρού μένει άγονη γιατί κανείς δεν θέλει να πάει σε μία κλινική που θα εργάζεται τρέχοντας και με συνεχές άγχος με ένα μικρό μισθό. Ούτε ειδικευόμενοι πλέον δεν παίρνουν τις θέσεις σε πολλά νοσοκομεία. Για αυτό συνεχίζεται το ρεύμα εξόδου προς άλλες χώρες. Ποιος κερδίζει από την εξουθένωση από των γιατρών και τις αγχωτικές εφημερίες τους.
Για τη γενικότερη εικόνα το πρόβλημα είναι ότι μεγαλώνει η απόσταση μεταξύ των νοσοκομείων που ενισχύονται με προσωπικό και εξοπλισμό και των μικρότερων νοσοκομείων και των κέντρων υγείας. Αυτό οδηγεί σε ανισότητες και στην αίσθηση της ανισορροπίας. Χάνεται έτσι σιγά σιγά η εμπιστοσύνη που έχτισε το Εθνικό Σύστημα Υγείας με τους πολίτες κι αυτό είναι σημαντική απώλεια με κοινωνικές, βαθύτερες προεκτάσεις.
ΦΙΛΗΜΩΝ ΚΑΡΑΜΗΤΣΟΣ
Από την εφημερίδα «ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ»
