Η ώρα των μεγάλων αποφάσεων ενόψει μεγάλων διλημμάτων για τις πόλεις μας
Η αντιμετώπιση της κλιματικής κρίσης δεν μπορεί να γίνει χωρίς γενναίες χρηματοδοτήσεις μεγάλων έργων και παρεμβάσεων. Αυτό γίνεται όλο και περισσότερο κατανοητό όσο περνάει ο καιρός και αντιλαμβανόμαστε ότι μένουμε ανοχύρωτοι μπροστά στις μεγάλες συνέπειες της κλιματικής αλλαγής.
Ας δούμε το παράδειγμα των 100 κλιματικά ουδέτερων πόλεων ως το 2030 μέρος των οποίων αποτελούν έξι πόλεις της χώρας μας μεταξύ των οποίων και τα Ιωάννινα. Αυτόν τον καιρό οι έξι δήμοι προσπαθούν να συντονιστούν βρίσκοντας λύσεις για την διεκδίκηση και εξασφάλιση πόρων. Γιατί πραγματικό ταμείο με επαρκείς χρηματοδοτήσεις δεν υπάρχει.
Αλλά βλέπουμε και τις μεγάλες δυσκολίες που υπάρχουν και με τα μεγάλα έργα, τα οποία έχουν πρόσβαση μεν σε πόρους, αλλά ίσως απαιτήσουν και πολλούς περισσότερους, ενώ χρειάζονται ολοκληρωμένα σχέδια και μελέτες καθώς και πολύ χρόνο για υλοποίηση. Παράδειγμα τα αντιπλημμυρικά έργα που απαιτεί όλη η χώρα, αλλά και ιδιαίτερα τα μεγάλα έργα αποκατάστασης σε περιοχές όπως η Θεσσαλία.
Χρειάζονται πόροι και χρόνος. Και για να βρεθούν δεν αρκεί καν η βούληση ενός κράτους, αλλά του συνόλου της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Με κοντινότερο παράδειγμα το Ταμείο Ανάκαμψης που ήρθε μετά την πανδημία και τώρα φαίνεται ότι απαιτείται ένα ακόμα ανάλογο πρόγραμμα μόνο για τις συνέπειες της κλιματικής αλλαγής.
Αλλά σε αυτό το οριακό σημείο που βρισκόμαστε, οι πολιτικές αποφάσεις γίνονται πιο δύσκολες γιατί και τα διλήμματα που τίθενται είναι πιο δύσκολα.
Αν αποφασιστεί στην ΕΕ να επενδυθούν περισσότεροι πόροι στην Άμυνα και τους εξοπλισμούς, είναι αδύνατο με τη σημερινή κατάσταση να υπάρχουν διαθέσιμοι πόροι για το κοινωνικό κράτος και προφανώς και για την κλιματική αλλαγή. Ζορίζει συνεπώς η κατάσταση και πρέπει να ληφθούν αποφάσεις.
Και πρέπει αυτό να γίνει αντιληπτό και από τις κοινωνίες που χρειάζεται να κινητοποιηθούν και να συμμετέχουν στη λήψη αποφάσεων. Γιατί δεν γίνεται να διαμαρτυρόμαστε για την αιθαλομίχλη πχ, αλλά να περιοριζόμαστε και σε λύσεις σαν τις μικρές επιδοτήσεις για τις αντλίες θερμότητας ή τις συστάσεις. Ούτε έχει λογική να ανησυχούμε στις πόλεις για το Κλίμα, αλλά να αποδεχόμαστε ως λύσεις, μερικές ενημερωτικές ημερίδες και καμπάνιες.
Κάτι άλλο μεγαλύτερο πρέπει να γίνει προφανώς και όλοι το αντιλαμβανόμαστε.
Και παρουσιάζεται εδώ το πρόβλημα της δημοκρατίας. Πόσο ακούγεται η φωνή των πολιτών; Πώς μπορεί η επιστήμη να γίνει μέρος της λύσεις των πολιτικών αποφάσεων; Θα μπορέσουν οι δήμοι να αποκτήσουν ισχυρή αυτονομία ώστε να προωθούν και σημαντικά έργα για τις πόλεις τους; Θα δεχθούν οι κυβερνήσεις και η ηγεσία της ΕΕ να συζητήσουν ένα άλλο σχέδιο για το μέλλον της κοινωνικής Ευρώπης ή θα μπουν στην ουρά των πολιτικών της ΕΕ και των πανίσχυρων συμφερόντων των εξοπλισμών και της ενέργειας;
ΦΙΛΗΜΩΝ ΚΑΡΑΜΗΤΣΟΣ
Από την εφημερίδα «ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ»
