Σημείο καμπής με πολιτικές και πρόσωπα να παλιώνουν ραγδαία
Από την Κυριακή και τις μεγάλες συγκεντρώσεις για τα Τέμπη, είμαστε σε μία φάση πολιτικής και κοινωνικής καμπής. Είναι ένα ιστορικό γεγονός, με την έννοια ότι μεταβάλλει τις συνθήκες που είχαν παγιωθεί και ανοίγει δυνατότητες που μέχρι σήμερα δεν φαινόταν.
Αυτή είναι και η έννοια της καμπής.
Λέγεται στο μεταξύ ότι «τίποτα δεν θα γίνει», ότι «τα πλήθη αποσύρονται στο τέλος» κι άλλα ανάλογα. Μα προφανώς και δεν μπορεί να γίνονται τέτοιες συγκεντρώσεις για πάντα. Κι ούτε αυτό ήταν το μήνυμα της Κυριακής. Το μήνυμα ήταν διαφάνεια και δικαιοσύνη και είχε σαφώς αντικυβερνητικό πρόσημο. Αποτέλεσμα όμως παρήχθη και ήταν η συνέντευξη του πρωθυπουργού. Από τη συνέντευξη και μετά βλέπουμε ήδη μία αλλαγή φάσης αφού πλέον έρχονται όλα ξανά στο προσκήνιο. Τι έγινε με το φορτίο, τι έγινε με το μπάζωμα, ποιοι είναι υπεύθυνοι, πώς προχωρά η δικαστική έρευνα, τι ευθύνες έχουν οι πολιτικοί. Είναι όλα σαν να ξεκινούν από την αρχή.
Από την κοινωνική σκοπιά συνεπώς η κινητοποίηση απέκτησε νόημα ακριβώς γιατί είχε συνέπειες. Η κίνηση των ανθρώπων δεν πέρασε απαρατήρητη, το αντίθετο, κλονίζει τα θεμέλια του κυρίαρχου συστήματος και γεννά αβεβαιότητες, φέρνει ερωτήματα.
Από την πολιτική πλευρά τώρα, είναι διαφορετικά τα χαρακτηριστικά της μεταβολής. Σαφώς πάντως τίποτα δεν μοιάζει ίδιο.
Η ΝΔ και η κυβέρνηση βρίσκονται σε φάση αναδίπλωσης και αναθεώρησης της στάσης που κρατούσαν ως σήμερα.
Και η αντιπολίτευση κατανοεί ότι μπορεί και να υπερκεραστεί από την κοινωνία, μπορεί να την ξεπεράσει η πραγματικότητα η οποία έρχεται κάποιες φορές σαν οδοστρωτήρας και τα ισοπεδώνει όλα τα παλιά γνωστά και οικεία.
Σε αυτήν την περίπτωση, φαίνεται ότι διακρίνονται ήδη κάποια όρια. Η πολιτική που γεννήθηκε μετά τη μεγάλη κρίση του 2010-2012 δείχνει να έχει φτάσει στο τέλος της ως μέθοδος, ύφος και περιεχόμενο. Κι αυτό γιατί δεν μπορεί να προσφέρει λύσεις ούτε ένα ευρύτερο πλαίσιο για την αλλαγή που επιζητά ο κόσμος. Σαν να έχει τελειώσει η βενζίνη, τα καύσιμα. Κι όταν μένεις ακίνητος, παλιώνεις.
Αλλά υπάρχει ήδη και πρόβλημα με τα πρόσωπα και το πολιτικό δυναμικό. Μοιάζει να αφορούν κάτι παλιότερο, τον κόσμο γύρω από το 2015, πριν και μετά. Είναι ταυτισμένα με άλλα διλήμματα, με άλλους συμβολισμούς, ανεξάρτητα αν τους αποδίδουμε δίκιο ή άδικο στη στάση τους κι αν τους αξιολογούμε θετικά ή αρνητικά.
Στο σημείο καμπής αναδύεται ανάγκη για νέα πρόσωπα που θα εκφράζουν και τα νέα επίπεδα πολιτικής που οικοδομούνται. Και θα είναι και η ίδια η κοινωνία μέσα από τις αντιθέσεις της που θα αναζητήσει νέα πρόσωπα. Προς τα πού όμως θα κατευθυνθεί όλο αυτό, δεν το ξέρουμε. Μέσα από την ίδια δίνη γεννιούνται συχνά και το θετικό και το αρνητικό.
ΦΙΛΗΜΩΝ ΚΑΡΑΜΗΤΣΟΣ
Από την εφημερίδα «ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ»
