Ο σημαντικός ρόλος της καλής δημοσιογραφίας
Με αφορμή και την πανελλαδική απεργία την Τρίτη στα μέσα ενημέρωσης σκεφτόμουν ότι περίπου τα χρόνια της κρίσης και λίγο πιο νωρίς ίσως ξέσπασε και στη χώρα μας το φαινόμενο των μαζικών απολύσεων επαγγελματιών δημοσιογράφων. Σε ένα βαθμό συνεχίζεται ως τις μέρες μας και σε διεθνές επίπεδο σε μεγάλα εκδοτικά συγκροτήματα, δείγμα και μίας βαθύτερης κρίσης του Τύπου.
Στην Ελλάδα, υπήρξε η ιδιαιτερότητα ότι επικράτησε κάποια περίοδο κι ένα μοντέλο ότι η ενημέρωση δεν χρειάζεται επαγγελματίες και έμπειρους δημοσιογράφους και αρκεί μια μικρή ομάδα και κάποιοι σύμβουλοι ώστε να μην χάνονται τα βασικά με μια ροή από αναρτήσεις ας πούμε και να είναι ευχαριστημένοι και οι αναγνώστες.
Υπήρξαν βέβαια σημαντικές εξαιρέσεις ευτυχώς που ακόμα υπάρχουν, άντεξε και ο περιφερειακός Τύπος που παίζει έναν κρίσιμο ρόλο στην ενημέρωση που δεν αναγνωρίζεται επαρκώς από τους εν Αθήναις ενώ γεννήθηκαν και νέα καλά παραδείγματα με αξιοποίηση πλέον και των νέων τεχνολογικών δυνατοτήτων στο διαδίκτυο.
Εκείνο το φαινόμενο ήταν προφανώς και σύμπτωμα βαθύτερων αιτιών που δεν είναι της ώρας να το συζητήσουμε στην ευρύτητά του, όμως οδήγησε στο ίδιο αποτέλεσμα, απομάκρυνε τους αναγνώστες. Κι αυτό έπρεπε και πρέπει να μας απασχολήσει περισσότερο. Έχει απόλυτη σημασία να κρατάς κοντά τους αναγνώστες, να τους κάνεις ελκυστικό και ενδιαφέρον αυτό που προτείνεις, από την εφημερίδα ως την ιστοσελίδα σου.
Τα τελευταία χρόνια αρχίζει κάτι να αλλάζει συνολικότερα σε μικρή αρχικά κλίμακα. Κι αφού όμως είδαν πολλοί αναγνώστες στο ανάμεσα, ότι πολλά ελληνικά μέσα ενημέρωσης έχασαν την έλευση της κρίσης και δεν κατάφεραν να εξηγήσουν έκτοτε καμία από τις κρίσεις που ακολούθησαν. Ο Τύπος είναι χρήσιμος όταν εξηγεί τι συμβαίνει και μέσα από διαφορετικές σκοπιές και πτυχές. Αν δεν το κάνει προκαλούνται ρήξεις και έλλειμα εμπιστοσύνης.
Μόνο που πολύς κόσμος μοιάζει να έχει ξεμάθει πια και δεν ψάχνει τις καλές δημοσιογραφικές και ενημερωτικές δουλειές. Κι είναι κι ένα κομμάτι του κοινού, από τα ψαγμένα, τα πολιτικοποιημένα, που νομίζει ακόμα ακόμα ότι δεν χρειάζεται τη δημοσιογραφία, γιατί μπορεί να συνθέσει μόνος του τη γνώση, από θραύσματα πληροφοριών από εδώ κι από εκεί, συνήθως από τα social media. Μερικές φορές, όμως, η μεγάλη θολούρα έρχεται από τους πιο μορφωμένους και γνώστες.
Υπάρχει κάτι αισιόδοξο; Ίσως η κατανόηση ότι στους καιρούς της σύγχυσης, πρέπει να υπάρχουν ξύλα στη φουρτουνιασμένη θάλασσα για να πιαστείς. Ο Τύπος μπορεί να γίνει ένα σωσίβιο για να βγούμε στην αμμουδιά. Μετά βλέπουμε.
Οι ειδήσεις θέλουν δημοσιογράφους και η δημοσιογραφία θέλει αναγνώστες.
ΦΙΛΗΜΩΝ ΚΑΡΑΜΗΤΣΟΣ
Από την εφημερίδα «ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ» 10-04-2025
