Ένα «δεν έγινε και τίποτα» που πληγώνει
Σε όλη αυτή τη συζήτηση για τις αγροτικές επιδοτήσεις, τη μεγαλύτερη εντύπωση έχουν κάνει ως τώρα οι διάλογοι που αποκαλύφθηκαν. Όχι γιατί αποκαλύπτουν κάποιο μεγάλο έγκλημα- αυτά θα τα εξετάσει η Δικαιοσύνη. Αλλά λόγω του ύφους, της γλώσσας που χρησιμοποιείται, της απαξίωσης που βγάζουν. Σαν να αποκαλύπτεται ένας παράλληλος κόσμος από αυτόν που ζουν οι περισσότεροι άνθρωποι. Και δεν είναι ότι δεν φαντάζεσαι ότι αυτά συμβαίνουν και λέγονται πίσω από τις κουρτίνες της εξουσίας. Αλλά είναι που πέφτουν πάνω σου με φόρα και σαν να σου λένε ότι εσύ δεν ξέρεις ποια είναι η πραγματικότητα, ότι δεν ξέρεις τι είναι η αληθινή ζωή. Για να ακούσεις στο τέλος και ένα «έλα μωρέ, δεν έγινε και τίποτα».
Και αυτό το «δεν έγινε και τίποτα» είναι που πονάει τον κανονικό άνθρωπο. Γιατί υπάρχουν κανονικοί άνθρωποι που δεν θεωρούν κτήμα τους την εξουσία, που δεν ισοπεδώνουν τα πάντα, που έχουν μέτρο, σεβασμό, αναγνωρίζουν τις αξίες, που ακόμα κι αν έχουν ανάγκη δεν ξεσηκώνουν τον κόσμο για το δίκιο τους. Οι κανονικοί άνθρωποι ζουν σε κόσμους χωρίς βία και αλαζονεία και όταν αδικούνται βγάζουν έναν αναστεναγμό και συνεχίζουν παρά τη ματαίωση.
Και σε πολιτικό επίπεδο αυτό είναι το πρόβλημα που έχει σήμερα η κυβέρνηση, ότι ματαίωσε και πλήγωσε τους ανθρώπους, ότι χάθηκε έστω για ένα τμήμα της κοινωνίας, η πίστη στις αξίες, η εμπιστοσύνη στους θεσμούς. Ακούγεται αφελές έτσι που έγιναν όλα κυνικά- και αποκαλύπτεται ότι είναι και κυνικά- αλλά υπάρχουν ακόμα άνθρωποι που θέλουν να πιστέψουν, που δίνουν εμπιστοσύνη, που επενδύουν στον σεβασμό και στην αξιοκρατία.
Κι αυτή η ματαίωση έχουμε ξαναδεί στη μεγάλη κρίση πριν από 15 χρόνια, ότι έγινε μία βαθύτερη διαδικασία αναθεώρησης, αλλά έσπειρε και απογοήτευση και απομάκρυνε τον κόσμο. Η αποστασιοποίηση, αυτό το «δεν έγινε και τίποτα» γίνεται για μία ακόμα φορά, σε επανάληψη, ένα πρόβλημα δημοκρατίας. Νομίζουμε ότι θα αντέχει για πάντα η δημοκρατία μας τέτοια πλήγματα;
ΦΙΛΗΜΩΝ ΚΑΡΑΜΗΤΣΟΣ
Από την εφημερίδα «ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ» στις 3-7-2025
