Λένε το πιο απλό ανορθολογικό και τους πιστεύουν μαζικά
Παραζαλισμένος πολύς κόσμος, ψάχνει απαντήσεις, από κάπου να πιαστεί για να προχωρήσει. Και προσφέρονται απλές και χρήσιμες απαντήσεις από εκείνους που μιλούν κατευθείαν και αδιαμεσολάβητα στον κόσμο. Μπορεί αυτές οι «απαντήσεις» να αποτελούν προϊόν ψεύδους, παραπληροφόρησης, αντιεπιστημονικού λόγου ή θεωρία συνομωσίας, αλλά ποιος ασχολείται παραπέρα. Είπαμε, κάτι απλό και εύπεπτο θέλουν πολλοί ή νομίζουν ότι θέλουν. Και είναι όλο και περισσότεροι αυτοί οι «πολλοί» κι αυτό είναι ακόμα πιο ανησυχητικό.
Και το πρόβλημα πια μεγεθύνεται. Γιατί είναι πολύ δύσκολο να αντιμετωπίσεις τον ανορθολογικό λόγο, είναι πολύ δύσκολο να ακουστεί ο λόγος της συνέπειας, της ορθότητας, της σοβαρότητας. Πετάει ένας- κι όχι τυχαίος ένας- κάτι τρελό για την Υγεία και μια ασθένεια που δεν στέκει κι εσύ για να το αντικρούσεις επικαλείσαι μελέτες, επιστημονική γνώση, στοιχεία. Ποιος θα τα ακούσει; Κι αν βρεις και χρόνο στα μέσα ενημέρωσης και μπορείς να ακουστείς από το πλήθος.
Κι εδώ φαίνεται και το βάθος της ζάλης που βιώνουμε. Γιατί δεν είναι μόνο ότι για πολλούς θεωρούνται «κορακίστικα» όλα αυτά με την επιστήμη και τις μελέτες και τη γνώση. Αλλά έχει ήδη υπονομευτεί η θέση και των επιστημόνων, των πολιτικών, των ειδικών.
Γιατί έχει διαδοθεί η πεποίθηση ότι οι «βουλευτές είναι άχρηστοι», ότι οι επιστήμονες ασχολούνται μόνο με το συμφέρον τους, ότι όποιος μιλάει διαφορετικά είναι «κουλτουριάρης», ότι όλοι αυτοί οι επώνυμοι είναι «πιασμένοι από τους μεγάλους» και «δεν ακούν τον λαό». Και πολλά ακόμα τέτοια που τα ξέρουμε πια, που τα ακούμε συνέχεια δίπλα μας, συχνά από δικούς μας ανθρώπους κάτι που μας πικραίνει, συχνά κι από πάλαι ποτέ έξυπνους και προοδευτικούς ανθρώπους που έγιναν πια κυνικοί και οπαδοί της ανορθολογικής εξουσίας γιατί «πρέπει να γίνει κάτι» όπως λένε.
Η φασιστική ισοπέδωση των πάντων, ο εξοβελισμός του κριτικού λόγου και η υπονόμευση κάθε αξίας, έρχεται και συναντά την απογοήτευση για τις προσδοκίες που είχε καλλιεργηθεί ότι θα υλοποιηθούν αλλά ματαιώθηκαν, έρχεται και συναντά τον βαθύ ατομικισμό που λέει πια «μόνος εγώ θα τα καταφέρω», έρχεται και συναντά την πραγματική φτώχεια, έρχεται και συναντά την ήττα και την απόσυρση (αλλά και την κατασυκοφάντηση από τους αντιπάλους τους που κυβερνάνε σήμερα σε όλον τον κόσμο) των ιδεών της ισότητας και της συλλογικής χειραφέτησης.
Σε αυτόν τον κόσμο ζούμε σήμερα. Και τίποτα δεν πρέπει να μας φαίνεται παράξενο. Αλλά όσο αντέχουμε να δούμε πώς θα τον αλλάξουμε αυτόν τον κόσμο. Να μη χάσουμε την ελπίδα.
ΦΙΛΗΜΩΝ ΚΑΡΑΜΗΤΣΟΣ
από την εφημερίδα «ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ» 25-9-2025
