Από κουβέντες είχαμε και παλιά στην πόλη
Όλη αυτή η ανοιχτή συζήτηση στην πόλη μας για τον τοπικό πολεοδομικό σχεδιασμό, για το στρατόπεδο Βελισσαρίου, για τους δημόσιους χώρους και τις πλατείες, για το παραλίμνιο, δείχνει ότι έχουμε κολλήσει. Έχουμε κολλήσει σε κάτι οικείο, αλλά παλιό, στην πόλη που ξέραμε, αλλά έχουμε κολλήσει και από ιδέες και έμπνευση για αυτό που θα θέλαμε να γίνει ως νέο, να μας πάει στο μέλλον.
Διάβαζα τις προάλλες τα φύλλα μιας τοπικής εφημερίδας το 1936 και μέσα στα πολλά και συνταρακτικά της πολιτικής σκηνής, έβλεπες την έντονη συζήτηση που είχε ανοίξει για το πού και πώς θα γίνει το Δημοτικό Θέατρο της πόλης. Το ίδιο ακριβώς Δημοτικό Θέατρο… που δεν έχουμε ως σήμερα.
Από τη μία πλευρά είναι λογικό να κάνουν κύκλους τα προβλήματα της πόλης αφού λίγο πολύ οι άνθρωποι, όλοι μας, τα ίδια θέλουμε, έχουμε διαχρονικά τις ίδιες απαιτήσεις από την πόλη μας.
Από την άλλη, είναι ανάλογα λογικό να επιζητούμε και κάτι άλλο, κάτι πιο σύγχρονο, κάτι νέο. Πλέον ταξιδεύουμε και πολύ περισσότερο από το παρελθόν οπότε έχουμε και εμπειρίες από άλλες πόλεις και υπάρχει και πολύ μεγάλη ενημέρωση πια, σε άμεσο χρόνο, για το τι συμβαίνει. Ανεβαίνουν πολύ οι απαιτήσεις.
Αυτό που έχει σημασία να κατανοούμε είναι ότι αλλάζουν οι συνθήκες της ζωής και πάνω σε αυτές τις αλλαγές πρέπει να προσαρμόζονται και οι απαιτήσεις μας και τα έργα μας.
Πρόλαβα τη δεκαετία του ’70 το ανοιχτό φορτηγό του δήμου που πέρναγε από τις γειτονιές και βγαίναμε και αδειάζαμε τα λιγοστά σκουπίδια μας. Τα σκουπίδια ενός νοικοκυριού έκτοτε εκτοξεύτηκαν γιατί αυξήθηκε τρομερά η κατανάλωση όπως και η μορφή των προϊόντων, ειδικά οι συσκευασίες. Για αυτό είναι απόλυτα εύλογο να χρειαζόμαστε πολύπλοκα συστήματα διαχείρισης των απορριμμάτων. Κι όσο δεν τα έχουμε και βλέπουμε διάχυτα σκουπίδια από εδώ κι από εκεί και έλλειψη ανακύκλωσης στο μέγιστο, μας κάνει να νιώθουμε ότι έχουμε μείνει πίσω.
Ή όταν ζεις σε μία γειτονιά χωρίς πεζοδρόμια ή πλατείες, θυμάσαι τα παιδικά σου χρόνια που αυτό ήταν κανόνας.
Δίκαια συνεπώς προβληματιζόμαστε για την πόλη μας. Αυτό που δεν κάνουμε όμως, κι εμείς και οι υπεύθυνοι στον εκάστοτε Δήμο, είναι να συντονιστούμε, να σχεδιάσουμε και να υλοποιήσουμε τη ριζική αλλαγή της πόλης. Γιατί άλλος δρόμος πέρα από τον προγραμματισμό και την υλοποίηση, δεν υπάρχει. Από κουβέντες, έξυπνες ιδέες και καταγγελίες των Αρχών, έχουμε σε μεγάλες ποσότητες. Και παλιά είχαν. Αλλά η πόλη άλλαξε όταν έγιναν μεγάλα έργα με χρήσιμο κοινωνικό αποτύπωμα. Κάπου εκεί θα έπρεπε να είμαστε.
ΦΙΛΗΜΩΝ ΚΑΡΑΜΗΤΣΟΣ
Από την εφημερίδα «ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ» στις 16-10
