Πέμπτη πρωί και η βόλτα στην Άρτα ήταν εξαίσια. Καλός καιρός και ηλιοφάνεια, κόσμος έξω και η διαφορετική αίσθηση η περιήγηση στους αρχαιολογικούς χώρους της πόλης που και πάλι δεν προλάβαμε να τους δούμε όλους από κοντά. Αλλά το να περπατήσεις από την Παρηγορήτισσα ως το αρχαίο Δυτικό Νεκροταφείο μπορεί να μετατραπεί και σε μία σπάνια εμπειρία. Όχι μόνο γιατί πρόκειται για μοναδικούς αρχαιολογικούς χώρους, αλλά και γιατί αυτό συμβαίνει σε μία ζωντανή πόλη που κινείται στους δικούς της ρυθμούς. Είναι ο συγκερασμός του χρόνου με τον τόπο που δημιουργεί τις νέες εμπειρίες και τελικά τις νέες ταυτότητες της πόλης.
Είναι προφανές ότι και η Άρτα και τα Γιάννενα και οι άλλες ελληνικές πόλεις που φέρουν το αποτύπωμα μίας βαριάς ιστορικής διαδρομής έχουν και μεγάλα λειτουργικά προβλήματα που επιβαρύνουν την ποιότητα ζωής των κατοίκων. Το κυκλοφοριακό, οι δημόσιοι χώροι, η αξιοποίηση νέων τεχνολογιών, το φυσικό περιβάλλον, η διαχείριση των απορριμμάτων, είναι θέματα που απασχολούν όλες τις ελληνικές πόλεις.
Βλέπεις όμως τις δυνατότητες για κάτι άλλο, μία διαφορετική διαδρομή, μία διαφορετική πόλη. Δεν πρέπει να έχουμε στο μυαλό μας μια πόλη που έχει μία πολιτιστική κληρονομιά ή κάποιο ιδιαίτερο χαρακτηριστικό και πρέπει απλώς να τα αναδείξει ώστε να προσελκύσει επισκέπτες και επενδύσεις. Αυτό είναι ένα παλιό μοντέλο προβολής που φέρνει και ακινησία, χαλαρότητα.
Αντίθετα θέλουμε πόλεις που αλλάζουν, που συνειδητοποιούν την αλλαγή τους και τη βιώνουν, που κινούνται, ανοίγουν και επαναδημιουργούν συνεχώς νέες ταυτότητες. Είναι αυτό που αποκαλείται πια Rethink ένας συνεχής αναστοχασμός, μία διαρκής ανασύνθεση της πόλης που βλέπει στο μέλλον πατώντας στη βάση που έχει δημιουργήσει το παρελθόν της.
Και αυτό γινόταν πάντα στις πόλεις, δεν το ανακαλύψαμε εμείς. Αν δει κανείς το πώς φαίνονται τα διαδοχικά στρώματα πολιτισμού και νέων επιρροών και υλικών πάνω και στο ίδιο μνημείο συχνά, καταλαβαίνει και πώς το μείζον είναι να αλλάζεις. Να αλλάζεις ακριβώς για να βρίσκεις συνέχεια την ταυτότητά σου.
ΦΙΛΗΜΩΝ ΚΑΡΑΜΗΤΣΟΣ
