Κάποια στιγμή χάθηκαν από τις πόλεις τα τραμ. Όχι μόνο στην Αθήνα αλλά και σε μεγάλες πόλεις του κόσμου. Τα αυτοκίνητα ήθελαν περισσότερο χώρο. Και τα εργοστάσια αυτοκινήτων ήθελαν περισσότερα κέρδη από τις πωλήσεις.
Ακόμα και σήμερα που έχουμε καταναλώσει τόση πολλή πληροφορία για την οικολογία και τη βιώσιμη μετακίνηση και τις πράσινες πόλεις, αν μας ζητήσουν να αφήσουμε το αυτοκίνητό μας για λίγο στο σπίτι, θα εξεγερθούμε. Άλλωστε, δεν υπάρχουν και εναλλακτικές επιλογές μετακίνησης.
Το παράδειγμα είναι χαρακτηριστικό για την τροπή που πήραν τα πράγματα. Ένα μαζικό μέσο μεταφοράς υποχώρησε μπροστά σε ένα ισχυρό καταναλωτικό προϊόν όπως το αυτοκίνητο. Βαθμιαία βέβαια, τα σύγχρονα κράτη, επένδυσαν τελικά σε νέα μέσα, όπως το μετρό ενώ επανήλθε και το τραμ και σήμερα ειδικά σε ευρωπαϊκές πόλεις φαίνεται να υπάρχει μία ισορροπία ειδικά με την είσοδο των ποδηλατόδρομων ως σημαντικά στοιχεία.
Κατά συνέπεια δημιουργούνται ξανά νέα πρότυπα, τα οποία όμως καλούνται πλέον οι ελληνικές πόλεις να τα εντάξουν στη δική τους καθημερινότητα ως πρότυπα έχοντας πίσω τους μία αρνητική παράδοση. Όταν έχεις «θεοποιήσει» το αυτοκίνητο επί δεκαετίες, δεν μπορείς ξαφνικά να αποφασίσεις να του δώσεις λιγότερο χώρο στο κέντρο της πόλης σου. Κατά συνέπεια, η δημιουργία νέων προτύπων προϋποθέτει και νέες αντιλήψεις, νέες σχέσεις και νέες αξίες για την αστική ζωή.
ΦΙΛΗΜΩΝ ΚΑΡΑΜΗΤΣΟΣ
