Ο εμβολιασμός μπορεί να γίνει μια μεγάλη παγίδα αν μείνει η μόνη πολιτική εξόδου από την πανδημία. Κι αυτό γιατί εξαρτάται από δύο παράγοντες που δεν μπορούν να προσδιοριστούν με ακρίβεια όπως θα άρμοζε σε έναν καλό σχεδιασμό: Τη διάθεση των εμβολίων από τις εταιρίες και την πρόθεση των πολιτών να εμβολιαστούν.
Για να έχει ουσιαστική επίδραση η πολιτική αντιμετώπισης της πανδημίας, πρέπει να προβλέπει ακόμα την ανάπτυξη του συστήματος Υγείας ώστε να παρέχει πλήρεις θεραπευτικές υπηρεσίες σε όσους ασθενούν, την ανάπτυξη θεραπειών και φαρμάκων και την εμπέδωση όλων των μέτρων πρόληψης όπως τα μέτρα αποστασιοποίησης. Όλες αυτές οι παράμετροι μαζί, μπορούν να δημιουργήσουν ένα σύστημα, ένα πλαίσιο μέσα στο οποίο να μπορεί να νιώθει μία σχετική ασφάλεια ο πολίτης.
Υπάρχουν επιπλέον δύο ακόμα αναγκαίες προϋποθέσεις.
Η πρώτη είναι να έχει δομηθεί ένα μετρημένο, ρεαλιστικό και λεπτομερές σχέδιο επανεκκίνησης των δραστηριοτήτων και της οικονομίας. Προφανώς ένα τέτοιο σχέδιο επηρεάζεται από την επιδημιολογική κατάσταση, για αυτό και θα πρέπει να προβλέπει και εναλλακτικές. Αλλά η ύπαρξη ενός «οδικού χάρτη» εξόδου έπρεπε να είναι αυτονόητη. Θα έπρεπε να γνωρίζουμε όχι μόνο τι θα γίνει με τα σχολεία ή τα μικρά καταστήματα, αλλά και πότε θα γίνουν μαθήματα οδήγησης, πότε θα ανοίξουν οι μαζικοί αθλητικοί χώροι, πότε θα είναι δυνατό ένα ταξίδι.
Η δεύτερη προϋπόθεση είναι να είναι έτοιμο το σχέδιο οικονομικής στήριξης. Πήραμε μία γεύση από το πρόγραμμα που ανακοινώθηκε για τη κίνηση της εστίασης τις πρώτες ημέρες που θα ανοίξει. Ένα τέτοιο σχέδιο θα έπρεπε να είχε ανακοινωθεί για κάθε κλάδο, για κάθε εργαζόμενο και επιχειρηματία.
Από όλα αυτά, τα λιγότερα έχουν γίνει. Γι’ αυτό και επικρατεί ανησυχία στον κόσμο και ενίοτε κρίση εμπιστοσύνης. Έχουμε σημειώσει ξανά, ότι η πιθανή εξήγηση τη μη διατύπωσης ενός ολοκληρωμένου σχεδίου της κυβέρνησης είναι ότι φοβάται το επικοινωνιακό και πολιτικό κόστος αν πάει κάτι λάθος. Πέρασε όμως ένας χρόνος μέσα σε βαθιά κρίση για να πιστεύουμε ότι έχουν πια σημασία τα επικοινωνιακά ζητήματα. Άλλωστε το μέγιστο όφελος το έχει πάντα μία κυβέρνηση που στο τέλος αναγνωρίζεται για τη συγκροτημένη πολιτική της και τις προοπτικές που ανοίγει για την κοινωνία. Υπάρχει χρόνος να το σκεφτεί και από αυτή τη σκοπιά η ελληνική κυβέρνηση.
ΦΙΛΗΜΩΝ ΚΑΡΑΜΗΤΣΟΣ
