Και πριν από πέντε και πριν από δέκα χρόνια, τα καιρικά φαινόμενα προκαλούσαν καταστροφές και συχνά την απώλεια ζωών. Και πριν από όλα αυτά τα χρόνια, μιλούσαμε για τις κρατικές ευθύνες και για τα έργα που έπρεπε να γίνουν ειδικά στις πόλεις και το οδικό δίκτυο. Ακόμα μιλάμε. Και ακόμα συμβαίνουν δραματικά πράγματα.
Ο κύκλος της αντιπαράθεσης κυβέρνησης και αντιπολίτευσης δεν μπορεί να συνεχίζεται επ’ άπειρον. Άλλωστε η εναλλαγή στην εξουσία δοκιμάζει και τις δύο πλευρές που ανάλογα με τη θέση που βρίσκονται κάθε φορά, αλλάζουν και ρητορική.
Είναι βέβαιο όμως ότι θα πρέπει να υπάρξει διακομματική συνεννόηση για τις προτεραιότητες πλέον του κράτους. Γιατί δεν είμαστε καν στο επίπεδο που ήμασταν πριν από μία δεκαετία, αφού έγιναν εμφανείς οι αλλαγές που επιφέρει η Κλιματική Αλλαγή. Που σημαίνει ότι τα πράγματα είναι πιο δύσκολα ακόμα.
Τα πλήγματα που δέχεται η ύπαιθρος είναι ένα αυτόνομο κεφάλαιο. Έλλειψη υποδομών ή φθορά των κατασκευών, απομακρυσμένοι πληθυσμοί και παραγωγικές μονάδες, είναι παράγοντες που δείχνουν το πρόβλημα. Είναι ζωτικό όμως για την εθνική οικονομία, αλλά είναι και ζήτημα δικαιοσύνης και ισότητας να στηριχθούν όσοι ζουν στην ύπαιθρο, στις ορεινές και δύσβατες περιοχές. Είναι φανερό ότι απαιτείται ένα ειδικό σχέδιο για την ορεινή Ελλάδα.
Αλλά το πρόβλημα είναι μεγάλο στις πόλεις. Και είναι ένα πολύπλοκο, πολυπαραγοντικό πρόβλημα, όπως είδαμε και με τις φωτιές εντός του αστικού χώρου. Έχει να κάνει με τις υποδομές, τα οδικά δίκτυα, τις κατοικίες, τα υλικά που χρησιμοποιούνται, αλλά και τον τρόπο που κατοικούνται οι συνοικίες, από την πυκνή δόμηση και τη συγκέντρωση του πληθυσμού, από το πώς χτίστηκαν οι πόλεις μέσα στο τοπίο και το περιβάλλον. Η ασφάλεια από τις φυσικές καταστροφές είναι ένα θέμα ποιότητας ζωής. Όμως γίνεται κατανοητό ότι απαιτούνται κεντρικοί σχεδιασμοί και μεγάλοι πόροι. Μόνο και μόνο η διευθέτηση ρεμάτων και ποταμών που διαπερνούν τις πόλεις, είναι ένα τεράστιο ζήτημα.
Όμως πρέπει να συμφωνήσουμε ότι θα πρέπει να τα αντιμετωπίσουμε αυτά τα ζητήματα.
ΦΙΛΗΜΩΝ ΚΑΡΑΜΗΤΣΟΣ
