Ανακοινώθηκε ένα ακόμα πρόγραμμα έργων στους δήμους όλης της χώρας αυτή τη φορά με το όνομα του «Αντώνη Τρίτση». Καλοδεχούμενο. Δεν θα προτρέξουμε να το χαρακτηρίσουμε, ούτε αρνητικά ούτε θετικά, όπως δεν χαρακτηρίσαμε και το προηγούμενο πρόγραμμα, τον «Φιλόδημο». Διαχρονικά άλλωστε, η ελληνική περιφέρεια περιμένει με αγωνία από τις κυβερνήσεις πότε θα σημάνουν την έναρξη των έργων στην περιοχή τους. Πάντα οι δήμοι περιμένουν την κεντρική κυβέρνηση.
Αν υπάρχει ένα κρατούμενο συνεπώς όλα αυτά τα χρόνια, από τον «Καποδίστρια» και τον «Καλλικράτη» ήταν η εξάρτηση της τοπικής αυτοδιοίκησης από την κεντρική διοίκηση. Εξάρτηση σε τέτοιο βαθμό ώστε να μπαίνει ερωτηματικό δίπλα στο «αυτοδιοίκηση». Μείζον θέμα η αυτοδιοίκηση στους δήμους που δεν μπορεί να προχωρήσει αποφασιστικά όσο οι πόροι, τα κονδύλια διανέμονται κεντρικά.
Ειδικά μέσα στην κρίση, με τα μνημόνια και τις προβλέψεις των μεταρρυθμίσεων που εφαρμόστηκαν, ο έλεγχος στους δήμους έγινε ακόμα πιο ασφυκτικός, αντί να τους δοθεί μεγαλύτερη αυτονομία. Με αιτιολογία- όχι αβάσιμη οφείλουμε να αναγνωρίσουμε- την ανάγκη ελέγχου των δημοσίων δαπανών, οι δήμοι στην ουσία ελάχιστο χώρο έχουν να δράσουν αυτόνομα.
Παρ’ όλα αυτά, αλλού είναι το βασικό πρόβλημα. Είναι στο ότι δεν έχουν ακόμα ολοκληρωθεί οι βασικές υποδομές στην ελληνική επικράτεια, μια αρμοδιότητα που είναι και πρέπει να είναι στα χέρια του κράτους. Μόλις τα τελευταία χρόνια, φτάσαμε στα έργα των αποχετευτικών δικτύων σε οικισμούς κάτω των 2 χιλιάδων κατοίκων, αφού επί δεκαετίες δεν μπορούσαμε να ολοκληρώσουμε τα βασικά αποχετευτικά έργα στις μεγάλες και μικρότερες πόλεις μας.
Όσο δεν ολοκληρώνονται οι βασικές υποδομές της χώρας τόσο ο έλεγχος του κεντρικού κράτους θα παραμένει ισχυρός πάνω από τους Δήμους. Και είναι αυτό τελικά το σημείο πάνω στο οποίο πρέπει να γίνει η συζήτηση για το μέλλον. Χρειάζεται μία νέα συμφωνία και ένας νέος οδικός χάρτης μεταξύ, των δήμων και του κράτους, για τον ορίζοντα ολοκλήρωσης των βασικών έργων που έχουν ανάγκη οι πόλεις μας. Αν δεν γίνει αυτό και μετά από 10 χρόνια πάνω κάτω τα ίδια θα συζητάμε, όπως και σήμερα.
ΦΙΛΗΜΩΝ ΚΑΡΑΜΗΤΣΟΣ
