Τα βασικά διλήμματα σήμερα για την πόλη των Ιωαννίνων και τις προοπτικές τους, μοιάζουν να μην απασχολούν τη δημόσια σφαίρα ούτε να είναι ψηλά στις ατζέντες των πολιτικών εκπροσώπων, των παρατάξεων και των κοινωνικών φορέων. Όχι ότι δεν προσπαθούν, δεν θέτουν θέματα, δεν έχουν προτάσεις. Το αντίθετο, Μοιάζει όμως σαν μην είναι δυνατή κανενός είδος σύνθεση, έστω για τις προτεραιότητες και τις ιεραρχήσεις.
Την ίδια ώρα και εδώ και πάνω από ένα χρόνο, έχει αρχίσει μία ονοματολογία για νέες και παλιές υποψηφιότητες, προβλέψεις και αναλύσεις λες και δεν έγιναν ποτέ εκλογές. Ή λες και δεν υπάρχουν πραγματικά προβλήματα και όλοι στην πόλη περιμένουν τους σωτήρες να τη σώσουν.
Δεν είναι παράλογο συνεπώς που και τα προβλήματα συσσωρεύονται και οι λύσεις έρχονται από την παλιά, γνωστή τακτική του «κάνω έργα». Άσφαλτος, πεζοδρόμια, και ό,τι δίνει το κράτος από τα ευρωπαϊκά προγράμματα. Το 80% του έργου των δημοτικών αρχών ως και σήμερα γύρω από αυτό περιστρέφονται. Ευτυχώς που υπάρχει και το επιπλέον 20% και βλέπουμε και καμία αλλαγή στην πόλη.
Δύο είναι τα μείζονα προβλήματα της πόλης. Το πρώτο είναι το κοινωνικό. Η μεγάλη πλειονότητα της κοινωνίας ζει υπό τις ασφυκτικές πιέσεις μίας καθημαγμένης οικονομίας, μέσα στη φτώχεια, τα δάνεια, την ανεργία και την ανασφάλεια. Είναι αυτό πρόβλημα πόλης; Είναι γιατί αφορά τους κατοίκους της. Κι αν ένας δήμαρχος δεν έχει συνολική απάντηση σήμερα για την προστασία της κοινωνίας, ακυρώνει όλο το άλλο έργο του.
Το δεύτερο είναι ότι τα Γιάννενα είναι μία κλειστή κοινωνία. Μία πόλη συντηρητική, που δεν επιτρέπει το διαφορετικό, ενοχλείται από την πρόοδο και την αριστεία, δεν τιμά το καλό, δεν βλέπει πάνω από τους ώμους της, ευνοεί την ισοπέδωση, τις πελατειακές σχέσεις και τις εξυπηρετήσεις συμφερόντων. Αυτή είναι η πόλη μας για αυτό και μας πληγώνει και μας προκαλεί αυτό το αίσθημα δυσαρέσκειας. Το ότι υπάρχουν εξαιρέσεις ή ότι μας βοηθά το φυσικό περιβάλλον να παίρνουμε ανάσες δεν αλλάζει τη βασική εικόνα.
Μπορούν τα Γιάννενα να γίνουν μία πόλη που να προσφέρει ευημερία στους κατοίκους της; Μπορεί να γίνει μία πόλη ανοιχτή, πάνω στην ισότητα, την αποδοχή και με το βλέμμα στο καλύτερο; Όποιος δεν απαντά σε αυτά τα ερωτήματα, έρχεται από το παρελθόν. Κι από παρελθόν βαρεθήκαμε να καταναλώνουμε.
ΦΙΛΗΜΩΝ ΚΑΡΑΜΗΤΣΟΣ
