Ας είμαστε λίγο πιο ήπιοι στον κυνισμό μας. Δεν χρειάζεται να συμπεριφερόμαστε λες και ζούμε μόνοι μας και με τη βεβαιότητα ότι είμαστε αλάνθαστοι.
Σε καιρούς δύσκολους, η μετριοπαθής συμπεριφορά είναι αυτή που «θεραπεύει» την κοινότητα ειδικά όταν συνοδεύεται και από ένα ενδιαφέρον για τον πλησίον. Στο κάτω κάτω, αν δεν δείξουμε τώρα πόσο αγαθά είναι όσα κρύβουμε στις καρδιές μας πότε θα τα δείξουμε;
Κι ούτε χρειάζεται να τα ξέρουμε όλα. Δεν είναι δικιά μας υπόθεση να ξέρουμε για τις μεταλλάξεις του ιού ή για τα νέα εμβόλια. Αυτά τα αφήνουμε για τους γιατρούς και τους ειδικούς. Αν όμως κάνουμε ένα βήμα πίσω και δείξουμε πιο ήπια συμπεριφορά, δεν θα φανούμε αδύναμοι όπως νομίζουμε, αλλά θα δώσουμε περισσότερο χώρο στην γενναιοκαρδία και την αλληλεγγύη.
Το ξέρω ότι είναι δύσκολο να στρέψουμε το βλέμμα μας προς τον άλλο. Ειδικά σε αυτή τη χώρα που πρωτίστως κοιτάμε να πατήσουμε τον άλλο, να τον υπερνικήσουμε. «Εγώ δεν είμαι κορόιδο» λέμε συνέχεια για να δικαιολογήσουμε αυτήν την απεξένωση και αυτή την επιθετικότητα και την αδιαφορία που δείχνουμε για ό,τι δεν μας αφορά και για όποιον νομίζουμε ότι μπορούμε να νικήσουμε.
Μήπως ήρθε όμως η ώρα να δείξουμε ένα καλύτερο πρόσωπο; Μήπως είναι η ευκαιρία μας να κάνουμε τη ζωή μας λίγο καλύτερη απλώς κάνοντας αυτό που πρέπει να κάνουμε προς τον συνάνθρωπο; Τουλάχιστον να το δοκιμάσουμε.
