Είναι όλα αυτά που γίνονται, έχουμε και τα δικά μας προβλήματα. Κάπως έτσι νιώθουν οι εργαζόμενοι και οι κάτοικοι της χώρας, ένα μέρος των οποίων απήργησε χτες. Και δεν ήταν και τόσο λίγοι όσο θα ήθελαν οι θιασώτες αντιλήψεων περί «τέλους του συνδικαλισμού» ή όσοι νομίζουν ότι «οι Έλληνες είναι τεμπέληδες».
Και πολύ δουλεύουν οι Έλληνες και λίγο αμείβονται και πολλά προβλήματα έχουν με την ακρίβεια αυτήν την περίοδο. Για αυτό και υπήρχε ένα θετικό κλίμα για την απεργία της Τετάρτης κι ας έχουν λιγοστέψει οι εργαζόμενοι που συνδικαλίζονται ή βγαίνουν στο δρόμο για μία διαδήλωση.
Κι έχουν κατανοήσει οι περισσότεροι ότι τα «δικά μας» προβλήματα δεν είναι ασύνδετα με όσα συμβαίνουν ευρύτερα στην οικονομία και τον πλανήτη ολόκληρο. Τα δύο τελευταία χρόνια είναι σαν να κάναμε επείγοντα μαθήματα παγκοσμιοποίησης για αρχαρίους. Βήχει, κυριολεκτικά, κάποιος στην άλλη άκρη του κόσμου και ο πλανήτης ανησυχεί αν προέκυψε νέα παραλλαγή κορωνοϊού. Και μάθαμε ότι ένας πόλεμος δεν είναι μόνο ένα δράμα για τις ζωές ανθρώπων, αλλά μπορεί να επηρεάσει και τις αγορές και την εφοδιαστική αλυσίδα- μία ακόμα λέξη που μάθαμε επίσης- σε όλη την Ευρώπη.
Αυτή η συνολική εποπτεία των αλλαγών που έχουν επέλθει στις ζωές μας, δεν μπορεί να μας κάνει και ακόμα πιο παθητικούς. Το ότι ζούμε τις συνέπειες του πολέμου ή της πανδημίας δεν σημαίνει ότι δεν μπορούν να υπάρχουν αντίρροπες εθνικές και ευρωπαϊκές πολιτικές. Το ότι είναι τόσο μεγάλα τα προβλήματα στον πλανήτη δεν σημαίνει ότι η ελληνική κυβέρνηση και η ΕΕ πρέπει να κάθονται αμέριμνες και να κοιτάνε να διαλύονται τα νοικοκυριά και να σηκώνουν τα χέρια ψηλά τόσος κόσμος μόλις φτάσει ένας λογαριασμός ρεύματος. Ας κάνουν επιτέλους κάτι ουσιαστικό.
ΦΙΛΗΜΩΝ ΚΑΡΑΜΗΤΣΟΣ
