Με την πρόσφατη απήχηση της συναυλίας ενός μουσικού που γέμισε ένα στάδιο χωρίς καν διαφήμιση, προέκυψε το ερώτημα αν μπορούμε να καταλάβουμε τι γίνεται μέσα στη νεολαία.
Τέτοιες συζητήσεις όμως δεν καταλήγουν πουθενά όσο δεν διευκρινίζονται οι όροι. Ποιοι είμαστε άραγε «εμείς» που πρέπει να τα ξέρουμε όλα. Και ποια είναι η «νεολαία»; Είναι οι νέοι ένα αδιευκρίνιστο γενικό σύνολο που έχει προδιαγεγραμμένες συμπεριφορές; Όχι βέβαια.
Αυτό που όμως ίσως να είναι όντως δύσκολο στην εποχή μας, είναι να καταλάβουμε τι γίνεται κάτω ή πάνω από ένα όριο. Υπάρχει μία γραμμή κάτω από την οποία τα γνωστά εργαλεία, όπως η πολιτική, οι δημοσκοπήσεις ή διαφήμιση, δεν μπορούν να εισέλθουν. Και ίσως να είναι και ένα όριο ασφάλειας για νέους ανθρώπους που θέλουν να ζήσουν τις ζωές τους χωρίς κάποιος να τους μετράει σαν τάσεις.
Κι αυτό που ίσως να πρέπει να αποδεχθούμε ακόμα καλύτερα, είναι ότι δεν χρειάζεται να τα ξέρουμε όλα και τα αναλύουμε όλα. Ας τους αφήσουμε τους ανθρώπους, νέους και λιγότερους νέους, να ζήσουν τις ζωές τους όπως θέλουν.
ΦΙΛΗΜΩΝ ΚΑΡΑΜΗΤΣΟΣ
