Επειδή έχει γίνει βαρετό και ανούσιο όλο αυτό περί του “δεν μας λένε τίποτα”, “τα έχουν βρει μεταξύ τους”, “διαπλεκόμενος Τύπος” κλπ, τι θα γίνει με την ατομική ευθύνη του πολίτη στην ενημέρωση;
Μία εφημερίδα κάνει ένα καλό ρεπορτάζ, μία φορά το χρόνο ας πούμε. Ρεπορτάζ που βοηθά τον πολίτη και τη δημοκρατία. Η εφημερίδα μπορεί να είναι δεξιά, αριστερή, καλή, χρυσή, μαλαματένια. Αλλά το ένα το ρεπορτάζ το κάνει.
Κι ο υπεύθυνος πολίτης τι κάνει; Κοιτάει να δει πώς θα το διαβάσει τζάμπα “στο ίντερνετ”, αντί να πάει να δώσει ενάμιση ευρώ ή μισό ευρώ στην επαρχία- μία φορά το χρόνο- μήπως και γίνει και ένα δεύτερο καλό ρεπορτάζ κάποτε.
Κάποιοι έχουν ιδεολογικοποιήσει και το “δωρεάν”, δηλαδή την οκνηρία τους να πιστεύουν ότι ξεγελάνε ένα σύστημα το οποίο γίνεται καθημερινά όλο και πιο ισχυρό και διαποτίζει κάθε σημείο του ελεύθερου- ακόμα- χώρου γύρω μας.
Αυτή είναι η κατάσταση του Τύπου σήμερα στην Ελλάδα, από τις χειρότερες στην Ευρώπη. Με 10 χιλιάδες αναγνώστες στο περίπτερο μία εφημερίδα τα βγάζει πέρα, αλλά ελάχιστες τα καταφέρνουν ακόμα και αυτό πια. Που σημαίνει ότι δεν τις θέλει ο κόσμος, ο οποίος προτιμά κάτι άλλο, από την ενημέρωση.
Για να καταλαβαίνουμε όμως και πώς έχουν τόσο κοινό τα “δωρεάν” fake news και οι προπαγάνδες…
ΦΙΛΗΜΩΝ ΚΑΡΑΜΗΤΣΟΣ
