Η χώρα μας είναι μάλλον από τις τελευταίες που αφήνει τις μάσκες και στους εσωτερικούς χώρους με ισχύ από την 1η Ιουνίου. Υπάρχει ένας διεθνής συγχρονισμός λίγο πολύ σε τέτοια μέτρα και η αλήθεια είναι ότι δεν μπορεί μία χώρα να μην προσαρμόζεται. Φαίνεται όμως, ότι θα χρειαστεί και μία προσαρμογή και μεταξύ μας, ένας συγχρονισμός των ανθρώπων.
Προσωπικά, δύσκολα θα αποχωριστώ τις μάσκες σε έναν χώρο συνωστισμού όπως ας πούμε στις κερκίδες ενός γηπέδου ή μίας παράστασης. Κάποιος άλλος θα θεωρήσει ότι δεν υπάρχει κίνδυνος, αλλά θα προσέχει και κάποιος άλλος ίσως να μην προσέχει καθόλου. Αυτό είναι και το πλαίσιο της «ισχυρής σύστασης» όπως τη λέμε. Αρκεί να καταλαβαίνουμε το γιατί κάνουμε, ό,τι κάνουμε, και είναι προφανές ότι δεν συμπεριλαμβάνω σε αυτούς όποιους πιστεύουν ότι δεν υπάρχει ιός ή ότι όλα είναι σχέδια για να μας καθυποτάξουν.
Ο συγχρονισμός μεταξύ μας σημαίνει ότι σεβόμαστε ο ένας τον άλλο και προστατεύουμε όχι μόνο τον εαυτό μας, αλλά και τους άλλους. Θα μπορούσε να είναι ακριβώς το ίδιο και πριν, όταν είχαμε έναν πυρετό από μία ίωση και δεν έπρεπε να πάμε στο γραφείο. Κάπως έτσι θα μάθουμε να κινούμαστε.
Και κατανοώντας τον ιό και την πανδημία, να βρούμε τους τρόπους να ζούμε με την κανονικότητα που είναι δυνατή.
ΦΙΛΗΜΩΝ ΚΑΡΑΜΗΤΣΟΣ
