Υπάρχει ένας καλός δείκτης για να τεστάρουμε αν λειτουργεί η δημοκρατία μας. Το να καλύπτεις τις ανάγκες σου με ένα τηλεφώνημα. Είναι κάτι σαν αυτό με τις ψηφιακές πλατφόρμες που λειτουργούν τα τελευταία δύο χρόνια τώρα. Να μπορείς να μπεις στον υπολογιστή σου και να κλείσεις ραντεβού με τον γιατρό σου ή να γράψεις το παιδί σου στο σχολείο. Ή να δεις αν δικαιούσαι βοήθεια όταν είσαι άνεργος ή δεν έχεις εισοδήματα. Αν μπορείς με μία κίνηση, χωρίς να μετακινηθείς ή να χρειαστείς διαμεσολάβηση, να βρεις κάτι που θα σε βοηθήσει, τότε η δημοκρατία λειτουργεί.
Δεν είναι όμως μόνο τεχνικό το ζήτημα. Ούτε είναι υποχρέωση ή αρμοδιότητα του πολίτη να βρει μόνος του τον δρόμο του. Πρέπει και η Πολιτεία να μπορεί να κάνει την ανάποδη διαδρομή, να φτάνει μόνη της και πρώτη σε εκείνον που έχει την ανάγκη της. Έχουν όλα τα παιδιά ένα ασφαλές περιβάλλον να μεγαλώσουν; Ζουν με μία βασική ποιότητα ζωής οι ηλικιωμένοι;
Κι ακόμα: Ξέρει η Πολιτεία αν υπάρχει ασφάλεια στις πόλεις ή αν προστατεύεται το φυσικό περιβάλλον; Κι αυτά είναι μεγάλα θέματα. Δεν αρκεί η καταστολή, χρειάζεται και πρόληψη.
Κι όσο αν ακούγεται απλοϊκό όλο αυτό, όσο κι αν νομίζουμε ότι είναι εύκολες οι απαντήσεις, πολλά γεγονότα της επικαιρότητας συχνά τραγικά, απίστευτα σχεδόν, αποδεικνύουν ότι η πραγματικότητα είναι πιο πολύπλοκη και πιο σκοτεινή. Κάτω από το πέπλο της η δημοκρατία μας, η κοινωνία έχει ακόμα πολλά θέματα να λύσει.
ΦΙΛΗΜΩΝ ΚΑΡΑΜΗΤΣΟΣ
