Στις μέρες μας είναι πολύ δύσκολο να μείνεις αμέτοχος.
Αλλά έχουν γίνει και όλα τόσο δύσκολο που νιώθεις μια τάση αποχώρησης, θέλεις να μη μετέχεις.
Κι αυτό σε μία χώρα που έχει θεοποιήσει διαχρονικά τον ατομικισμό και το «εμείς να περνάμε καλά».
Είναι τελικά όμως η ίδια η ζωή που σε οδηγεί. Γιατί δεν σου αφήνει κανένα περιθώριο σχεδόν να ξεγλιστρήσεις, να μην ασχοληθείς. Με τον έναν ή τον άλλο τρόπο εμπλέκεσαι, αναγκάζεσαι να πάρεις θέση, να συμμετέχεις. Για αυτό και βλέπουμε πολλές φορές όλα να λειτουργούν κάτω από πίεση και με πυροδοτήσεις. Γιατί δεν είναι όλοι προετοιμασμένοι και τους έρχεται αναπάντεχα.
Και γιατί εκεί που παλιότερα υπήρχε μία «ζώνη ασφαλείας» και είχε λίγο χρόνο και χώρο, τώρα δεν έχει μείνει ούτε πόντος. Αναγκαστικά είμαστε μέσα σε όλα.
Γράφει ο ΦΙΛΗΜΩΝ ΚΑΡΑΜΗΤΣΟΣ
